A propos potępienia przez FSSPX niedawnej sakry

Jak się można było tego spodziewać, Bractwo Kapłańskie Św. Piusa X potępiło konsekrację z ubiegłego czwartku, kiedy to bp Williamson udzielił sakry biskupiej innemu duchownemu tak zwanego „ruchu oporu” (czyli FSSPX²). Potępienie spodziewane, jednocześnie jednak bardzo zaskakujące w swej treści.

Tak zwany „ruch oporu” wobec linii bpa Fellay powstawał rzeczywiście od około 2000 roku. Od chwili wznowienia różnego rodzaju kontaktów władz Bractwa z Rzymem spora liczba kapłanów i jeden biskup została albo usunięta z jego szeregów, albo sama odeszła. Punkt kulminacyjny został osiągnięty w 2013 roku. Niemniej jednak stanowisko znacznej większości duchownych, o których mowa, jeśli nie przyjęli wakatu Stolicy Apostolskiej za fakt, w niczym istotnym nie różni się od stanowiska oficjalnego władz i członków FSSPX: uznawać najwyższy autorytet, któremu stawia się opór we właściwej dlań dziedzinie: wiary, moralności i powszechnego prawodawstwa. Otóż komunikat Menzingen wydaje się twierdzić, że tylko członkom FSSPX przysługuje prawo funkcjonowania w obrębie „stanu konieczności”.

Ostatni list x. Pinaud z więzienia w autriackim Jaidhof

Kilka dni temu („Sprawa trzech karanych księży i nadchodzący proces x. Pinaud”) przedstawiałem całą toczącą się od 28 lutego sprawę trzech księży karanych przez Menzingen za sprzeciw wobec oficjalnej destruktywnej polityki kierownictwa generalnego FSSPX.

Na stronie La Sapinière pojawił się ostani list Księdza do wspierających i piszących doń ludzi: „Czy x. Pinaud będzie obchodził swe dwudziestopięciolecie kapłaństwa w więzieniu?” Mówi tam m.in. o uzurpacji tożsamości, której padł ofiarą. Niestety czas nie pozwala mi przetłumaczyć tekst.

X. Pinaud potrzeba naszej modlitwy. Stanie przed swymi sędziami 24 czerwca, w święto Narodzin św. Jana Chrzciciela, choć bardziej pasowałby 29 czerwca, ścięcie św. Jana Chrzciciela, jak sam pisze.

Pelagius Asturiensis

Sprawa trzech karanych księży i nadchodzący proces x. Pinaud

x. Pinaud jako przełożony w Gabonie, z x. Buchet, AD 2010

Zbliża się drugi proces stanowiący ciąg dalszy historii listu do bp Fellaya oraz trzech księży Salenave, Rioulta i Pinaud poddanych sankcjom przez Menzingen. Oto dotychczasowe wydarzenia stanowiące bezpośrednie tło tego tematu:

Władze FSSPX postawiły na nowoczesną markę. Kazanie x. Patryka Girouarda, FSSPX z 2 czerwca 2013

Kanadyjskie władze FSSPX starały się zmusić x. Patryka Girouarda do milczenia w sprawie nowej oficjalnej linii zgromadzenia. Kilka tekstów o tym odważnym kapłanie już pojawiło się w języku polskim (zwłaszcza warta uwagi jest jego deklaracja). Niedawno ogłosił swój powrót do publicznej posługi w ramach Katolickiego Oporu i założenie nowego przeoratu w Kanadzie, pisząc z okazji konferencji zorganizowanej w Londynie przez pismo The Recusant (treść listu).

W swym pierwszym po wygnaniu kazaniu przedstawia nam swoje przejścia z przełożonymi oraz wyjaśnia nam, na czym polega bardzo ważny aspekt zmian w FSSPX. Ów bractwowy „marketing” czy „omarkowanie” (bo tak chyba powinno się było przetłumaczyć słowo „branding” w poniższym tekście), o którym mówi, prawdopodobnie wyjaśnia również pewne zmiany w szacie graficznej pisma Zawsze wierni, ale też i samego Bractwa.

Bp Fellay sankcjonuje abp Lefebvre’a

Sprostowanie dotyczące książki x. Piverta z 8 lipca 2013

Niektórzy mogli się dziwić, że tu i ówdzie mówi się o „stalinowskich metodach Menzingen” czy też o „Menzingradzie i jego zbirach”. Wielu bowiem księży i wiernych padło już ofiarą nietypowych działań za zwykłą niezgodę w sprawie pewnych działań Domu Generalnego FSSPX mających doniosły wpływ na zbawienie dusz.

Słowa te odnoszą się bowiem m. in. do kradzieży tożsamości niektórych księży prześladowanych przez Menzingen (jak x. Rioult i x. Pinaud, obaj nadal oficjalnie członkowie Bractwa), ale, co chyba gorsze, do cenzury tekstów abp Lefebvre’a w wielu dystryktach FSSPX na całym świecie. O różnych metodach i przypadkach było też w artykule „Czy wiernych mogą interesować poglądy ich duszpasterzy?”

Najnowszy przypadek dotyczy niedawno wydanej we Francji książki pod tytułem Nasze relacje z Rzymem, numer specjalny nr 167 „Combat de la foi catholique” (tytuł oryginału Nos rapports avec Rome – Combat de la foi catholique numéro spécial n^o 167). Książka w 90% składa się z cytatów abp Lefebvre’a, które zebrał i skomentował x. Franciszek Pivert, przełożony Przeoratu Matki Bożej od Najświętszego Serca Pana Jezusa w Le Moulin du Pin (53290 Beaumont-Pied-De-Boeuf, Francja). Omawia różne aspekty relacji między abp Lefebvrem i założonym przez niego Bractwem a modernistycznym Rzymem. Oto jej opis, który widnieje na stronie wydawnictwa:

Refleksje wokół „słowa Przełożonego Generalnego”

Refleksje wokół „słowa Przełożonego Generalnego” (*)

W pierwszej części bp Fellay najpierw przytacza odejście Benedykta XVI: uważając, że „podane powody zdrowotne mogą rzeczywiście wystarczyć, aby wytłumaczyć ten gest” (?), nie kieruje najmniejszej krytyki, ani w odniesieniu do tego gestu, ani w odniesieniu do katastrofalnego pontyfikatu papieża „emeryta”.

Jeśli chodzi o nowego papieża, „ musimy zachować możliwie największą roztropność przed dokonaniem oceny, i to dopóty, dopóki nie zobaczymy go przy pracy.” Słowo przełożonego datowane jest na 25 marca: minęło 12 dni jak papież został wybrany i „widzieliśmy go przy pracy” od pierwszych dni, od pierwszych godzin: jego pierwszy list (do wielkiego rabina Rzymu), jego pierwsza Msza (bez przyklęknięcia na konsekrację), jego pierwszy Angelus (pochwała Kaspera)…

Ratunku! Bp Williamson niszczy Bractwo „od zewnątrz” i „od wewnątrz”!!!

Czyli „Słowo Przełożonego Generalnego” z Cor unum nr 104 z marca 2013 i nic się nie zmieniło…

Słowo Przełożonego Generalnego

Drodzy Członkowie Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X,

Wydarzenie ważne dla Kościoła właśnie się dokonało, wydarzenie nieoczekiwane, także rzadkie, ale które, można się spodziewać, będzie brzemienne w skutki: dymisja Najwyższego Pasterza. Nie zatrzymując się nad powodami rezygnacji Benedykta XVI i wziąwszy pod uwagę, że podane powody zdrowotne (utrata sił [potrzebnych], aby zapewnić odpowiednie sprawowanie funkcji) mogą rzeczywiście wystarczyć, aby wytłumaczyć to, co się stało, chcielibyśmy pokrótce zastanowić się nad możliwymi konsekwencjami tego aktu dla naszego Bractwa. Bowiem dymisji odpowiada wybór następcy, co jest już faktem dokonanym z Papieżem Franciszkiem.

Adwokat o nieważności procesów bp Fellaya

X. René Trincado Cvjetkovic został, o ile wiem, „wydalony” z FSSPX za sprzeciw wobec nowej polityki Menzingen, która prowadzi do wewnętrznych podziałów w Bractwie oraz do osłabienia siły FSSPX na zewnątrz. Znany jest ze swego listu do bp Fellaya (w języku angielskim na forum TrueTrad) oraz wiadomości pochwalnej do księży ruchu oporu w Stanach Zjednoczonych (Z Niepokalaną). Przy okazji polecam kazanie księdza z 3 marca b.r. w języku oryginalnym na blogu Non possumus.

Jako że z wykształcenia jest adwokatem, warto przytoczyć jego opinię, która została umieszczona na forum Un évêque s’est levé:

Wynik procesu x. Salenave

„Ksiądz Salenave odrzuca swój niesprawiedliwy proces…”

„Ksiądz Salenave jednak stawi się na procesie”

Okazuje się, według informacji zamieszczonej na forum Un évêque s’est levé, że przełożony dystryktu Belgii, x. Wailliez, albo się pomylił, albo po prostu skłamał. W imieniu bowiem Menzingen obiecał 15 lutego, że x. Salenave nie zostanie ukarany, jeśli zamknie stronę antimodernisme.info (poprzedniczka obecnej strony La Sapinière). Strona zniknęła następnego dnia. Jednakże, choć nie wykazano mu żadnej obecnej winy w związku z listem 37 kapłanów do bp Fellaya, skazano go na trzy miesiące pozbawienia posługi kapłańskiej za winy wcześniejsze.

Deklaracja doktrynalna II. Komentarz Eleison nr CCCIII (303)

Por. Deklaracja doktrynalna I. Komentarz Eleison nr CCC (300)

Deklaracja doktrynalna II
J.E. bp Ryszard Williamson
Komentarz Eleison nr CCCIII (303)
4 maja 2013

Wybaczcie mi, drodzy Czytelnicy, jeśli wrócę do siódmego akapitu Deklaracji doktrynalnej z 15 kwietnia ubiegłego roku. Deklaracja miała służyć jako nic mniej niż podstawa wszelkich przyszłych stosunków między Bractwem Św. Piusa X a Rzymem. 13 (nie 11) czerwca Rzym odrzucił ją, więc Dom Generalny FSSPX mógł już się jej wyprzeć, ale służy ona, by pokazać do czego zdolny jest obecny DG FSSPX. Jeśli chodzi o siódmy akapit, jest on arcydziełem zamieszania. Ten „Komentarz” trzy tygodnie temu (EC 300, 13 kwietnia) po części wyjaśnił za pomocą podwójnego rozróżnienia, ale zamieszanie wymaga poczwórnego wyjaśnienia, aby oddać mu sprawiedliwość. Oto cały akapit:

Ksiądz Salenave jednak stawi się na procesie

Jako najnowszy zwrot w sytuacji („Ksiądz Salenave odrzuca swój niesprawiedliwy proces…”), La Sapinière przekazuje nam, że choć x. Salenave rzeczywiście wrócił do Francji, znalazł schronienie w pewnym przeoracie FSSPX, ale trzej współbracia całkowicie przeciwni nowej polityce bp Fellaya przekonali go, by mimo wszystko stawił czoła swemu procesowi, który może być tylko na jego korzyść. „Ten wybór jest może godny pożałowania, ale i szacunku, bowiem argumentom, na które powołali się ci współbracia nie brak trafności”, mówi komunikat La Sapinière. Przyszłość nam pokarze, a proces jest bliski. Będzie miał bowiem miejsce od 2 do 4 maja w przeoracie w Albano Laziale.

x. Salenave potrzebuje bardzo naszych modlitw. Pamiętajmy o nim.

Pelagiusz z Asturii

Ksiądz Salenave odrzuca swój niesprawiedliwy proces i przyłącza się do ruchu oporu

Gwoli wstępu, przypomnimy, że na początku marca b.r. Menzingen, dzięki swym informatykom, wykryło trzech „wywrotowców”, którzy mieli współpracować m.in. nad zredagowaniem anonimowego listu 37 kapłanów francuskiego dystryktu FSSPX do bp Fellaya. Pisaliśmy o tym w arykułe „Wykryto « wywrotowców ». Sankcje wobec krytykujących władzę”. Pisaliśmy potem o dalszym losie tych trzech kapłanów poddanych sankcjom. Najnowsze wieści o nich pojawiły się kilka dni temu na francuskiej stronie La Sapinière (pod datą 16 kwietnia). Od niej też właśnie dowiadujemy się, że x. Salenave, wobec totalitarnych metod Menzingen, zdecydował się odrzucić swój niesprawiedliwy proces i przyłączyć się do katolickiego ruchu oporu wobec oficjalnej linii Menzingen, która chce podporządkować nas Kościołowi soborowemu.

Wyjaśnienienie: „Ksiądz Salenave odrzuca swój niesprawiedliwy proces”
w następstwie haniebnych metod Menzingen!

Cor unum, nr 104 z marca 2013, niedawno opublikowało list z przeprosinami x. Mateusza Salenave, w którym „uznaje rewolucyjny charakter” swego działania. W tym liście datowanym na 9 marca, waleczny x. Salenave oskarża się za to, że „brał udział w stronie antimodernisme.info”, „kontynuował współpracę z tą stroną po Kapitule” zamiast otworzyć się wobec swych przełożonych. Jego „pierwszym przewinieniem” miałby być „brak szczerości” wobec bp Fellaya. Oskarża się również za to, że nie odważył się „zatrzymać” swych współbraci „w ich niemądrej inicjatywie”. Miałby być „zaślepiony”, etc. etc. etc. W konsekwencji przyjmuje „dobrowolnie sankcje zasłużone przez takiej działania”.

Wiadomo już było, że komunikacja Menzingen inspirowana jest przez przewrotną dialektykę, ale nie było wiadomo, że mogłaby się zdecydować na praktykowanie metod totalitarnych, takich, jak tortura psychologiczna!

Czy wola podporządkowania Bractwa hierarchii Kościoła soborowego była chwilowym upadkiem, momentem słabości?

Mówi się, w obronie Przełożonego Generalnego, że jego ubiegłoroczna Deklaracja doktrynalna była chwilowym upadkiem, momentem słabości. Mówią tak ludzie, mówią tak księża, nawet ponoć bp de Galarreta. Czy było (i jest) tak rzeczywiście?

Po pierwsze, jego stanowcza, zdecydowana wola, by porzucić linię Arcybiskupa („żadnego porozumienia praktycznego, bez uprzedniego porozumienia doktrynalnego, czyli nawrócenia Rzymu”, potwierdzona decyzją kapituły generalnej z 2006) została w sposób jednoznaczny wyrażona w marcowym Cor unum, którego istota zawiera się w następującym fragmencie:

„Otóż, nie ma żadnej wątpliwości, że od 2006 jesteśmy świadkami rozwoju w Kościele, rozwoju ważnego i bardzo ciekawego, choć mało widocznego. […] Jeśli to prawda, a jestem do tego przekonany, wymaga to od nas nowego ustosunkowania się względem Kościoła oficjalnego. […] To w tym kontekście wypada zadać pytanie o uznanie Bractwa przez oficjalny Kościół. […] Nie możemy również wykluczyć, ponieważ Papież, jak się wydaje się, jest całkowicie poświęcony tej sprawie, że znajdzie ona nagłe rozwiązanie.” (bp Bernard Fellay, Cor unum z 18 marca 2012)

Ten jednoznaczny znak został właściwie odczytany przez wielu, ale zwłaszcza przez pozostałych trzech bikupów FSSPX, którzy 7 kwietnia wystosowali swój wspólny list do Rady Generalnej, który zakończyli następującą przestrogą:

Odpowiedź Rady Generalnej na list trzech biskupów FSSPX

W odpowiedzi na list trzech biskupów FSSPX, Ekscelencji Williamsona, Tissier de Mallerais i de Galarrety z 7 IV 2012, Rada Generalna wystosowała wiele mówiącą o myśleniu kierownictwa FSSPX odpowiedź. To, co wtedy pisaliśmy o korespondencji prywatnej ma swe zastosowanie, rzecz jasna, i w tym przypadku.

+ Menzingen, 14 kwietnia 2012

Dla Ekscelencji Tissier de Mallerais, Williamsona i de Galarrety

Ekscelencje,

Wasz wspólny list skierowany do członków Rady Generalnej zatrzymał całą naszą uwagę. Dziękujemy wam za waszą troskę i waszą życzliwość (fr. „charité” – przyp. tłum.).

Pozwólcie z kolei nam, byśmy w tej samej trosce o życzliwość (fr. „charité” – przyp. tłum.) i sprawiedliwość poczynili wobec was obserwacje, które następują.

Najpierw, list rzeczywiście wspomina powagę kryzysu, który wstrząsa Kościołem i analizuje z precyzją powszechne błędy, które rozprzestrzeniają się. Jednakże opis skażony jest dwoma wadami dotyczącymi rzeczywistości Kościoła: brak mu nadprzyrodzoności i jednocześnie brak mu realizmu.

Kolejne dowody istnienia „nowej linii Menzingen” w Azji

Dowiadujemy się, że sprzeciw wobec nowej linii Menzingen sięga również aż po Azję. Ostatnie wieści z Zachodu o karmelitankach z Brilon-Wald, które nie chcą się poddać liberalizującemu wpływowi kierownictwa FSSPX z pewnością to kierownictwo zaniepokoiły. Otóż, ich niepokoje zostały z pewnością wielokrotnie pomnożone z powodu wieści ze Wschodu: kilku kapłanów oraz około tysiąca wiernych, trwając wiernie przy Tradycji Kościoła i spuściźnie abp Lefebvre’a przyłączyło się do katolickiego ruchu oporu w Indiach.

Więcej szczegółów, które przekazuje nam x. Franciszek Chazal, można się dowiedzieć na stronie Avec l’Immaculée w języku francuskim, na stronie The Recusant po angielsku, Syllabus errorum po hiszpańsku, a tłumaczenie na język polski niewątpliwie pojawi się wkrótce na stronie Z Niepokalaną (i rzeczywiście pojawiło się: „Wyłaniający się ruch oporu w Indiach”).

Gdzie jest owa jedność, o której się nam mówi od kapituły generalnej z lipca 2012??? Jest to jednoznaczne świadectwo, a raczej dowód tego, że coś takiego, jak „nowa linia Menzingen” istnieje. Czemu się półtora biskupa (jeśli bierzemy pod uwagę cichy sprzeciw bp Tissier de Mallerais), tylu kapłanów, zakonników i zakonnic oraz świeckich sprzeciwia? Wciąż usuwa się wszystkich skądinąd wzorowych kapłanów za najmniejszy wyraz sprzeciwu wobec liberalizmu rozprzestrzeniającego się w FSSPX. Jest to doprawdy nie do zrozumienia.

Strategiczne zmiany ku „koniecznemu pojednaniu”

Nowe zmiany personalne na wysokich stanowiskach władzy w FSSPX pozwalają przewidywać coraz pewniejsze i bliższe pojednanie z Rzymem. Na wyższych stanowiskach w Bractwie, poza jednym, czy drugim wyjątkiem nikt nie wyraża swego sprzeciwu wobec praktycznego porozumienia z modernistycznym Rzymem. Mentalność jest inna.

Otóż, pośród kapitulantów ewentualnej kapituły nadzwyczajnej (o której mówił bp de Galarreta w Villepreux 13 X 2012), która może się prędzej czy później zebrać, aby ponownie rozważyć możliwość pogrzebania Tradycji przez podporządkowanie się hierarchii soborowego Kościoła przewaga ugodowej linii Menzingen ma się powiększyć. Być może nie za haniebną utratę karmelu z Brilon-Wald x. Schmidberger zostaje przeniesiony

Deklaracja doktrynalna I. Komentarz Eleison nr CCC (300)

Deklaracja doktrynalna I
J.E. bp Ryszard Williamson
Komentarz Eleison nr CCC (300)
13 kwietnia 2013

Deklaracja doktrynalna z 15 kwietnia ubiegłego roku, ułożona przez Przełożonego Generalnego (PG) Bractwa Św. Piusa X jako podstawa reintegracji Bractwa w Kościele mainstreamowym pojawiła się w przestrzeni publicznej prawie rok później. Została opracowana przez PG, aby się podobała i soborowym Rzymianom i Tradycjonalistom („Może być czytana w ciemnych albo różowych okularach”, powiedział publicznie). Rzeczywiście spodobała się Rzymianom, którzy oświadczyli, że stanowi ona „krok” w ich kierunku. Nie spodobała się Tradycjonalistom, którzy zobaczyli w niej (w tym, co o niej wiedzieli) taką niejednoznaczność, która stanowi zdradę arcybiskupa Lefebvre’a stanowiska Wiary katolickiej, do tego stopnia, że uważali, że wystarczyłoby tylko, by Rzymianie ją przyjęli, by zniszczyć jego Bractwo.

A propos listu x. Thouvenota ciekawy komentarz do sytuacji obecnej

Gwoli przypomnienia, cała afera rozpoczęła się anonimowym listem wystosowanym 28 lutego 2013 przez 37 kapłanów dystryktu francuskiego FSSPX do bp Fellya, Przełożonego Generalnego (który można przeczytać tutaj).

Następnie, 4 marca, księża z La Sapinière opublikowali komunikat w sprawie swego listu, który w języku polskim można przeczytać na blogu Z Niepokalaną.

Natychmiast Menzingen zareagowało listem x. Thouvenota, Sekretarza Generalnego FSSPX, z 7 marca, w którym przestrodze wobec wywrotowych kapłanów, oraz ogłoszeniu sankcji i procesów kanonicznych wobec trzech wykrytych „wywrotowców”, towarzyszyła obietnica opublikowania Deklaracji doktrynalnej bp Fellaya z 15 kwietnia 2012. Przestraszono się najwyraźniej, ponieważ „wywrotowi” księża zapowiedzieli publikację tego kompromitującego dokumentu i rzeczywiście go opublikowali kilka dni po swoim liście, 9 marca. Czekamy natomiast nadal na zapowiedzianą na minioną Wielkanoc oficjalną publikację wraz z obiecanym „wszystkimi wyjaśnieniami i dokumentami dodatkowymi”. Skan oryginału listu x. Thouvenota można przeczytać na forum Un évêque s’est levé. Wspominaliśmy o nim niedawno temu („Informatyk Menzingen”).

Poniżej przedstawiamy ciekawe refleksje włoskiego wiernego a propos usunięcia trzech kapłanów z Bractwa Św. Piusa X oraz sytuacji obecnej w Bractwie, zwłaszcza w traktowaniu wiernych. Artykuł ten ma już ponad miesiąc i został napisany przed publikacją soborowej deklaracji bp Fellaya, ale niczego nie stracił ze swej aktualności, zwłaszcza, że tejże deklaracji samo Menzingen jeszcze nie opublikowało.

A propos usunięcia trzech kapłanów z Bractwa Św. Piusa X
Belvecchio

Po przeczytaniu okólnika Sekretarza Generalnego Bractwa Św. Piusa X do wszystkich przełożonych, w którym przekazuje się wiadomość o usunięciu „z wszelkiej posługi” trzech kapłanów Dystryktu Francuskiego, odczuwamy obowiązek poczynienia kilku uwag, które wydają się nam, nie tylko konieczne, ale przede wszystkim wymagane [przez sytuację].

Informatyk Menzingen

Z dwóch niezależnych źródeł, osoby znanej mi osobiście oraz z forum Un évêque s’est levé, dowiedziałem się, że twardy dysk przeoratu św. Mikołaja w Nancy (Francja) został zabrany przez dwóch księży przysłanych przez Menzingen zbierających dowody na procesy kanoniczne wytoczone wobec wywrotowych księży Rioulta, Salenave i Pinauda (o czym można przeczytać w artykułach: „Wykryto « wywrotowców ». Sankcje wobec krytykujących władzę” oraz „Dalszy los trzech kapłanów poddanych sankcjom”).

Jeśli ktoś ma wątpliwości, niech zadzwoni do x. Storeza, przeora: 0033 9 53 84 61 70 albo 0033 3 68 38 82 21.

Uwaga: grozi ekskomuniką!

Czytelników mojego blogu ostrzegam, w imieniu Menzingen: czytanie grozi ekskomuniką, ponieważ można się przekonać do zmiany polityki kierownictwa FSSPX wobec modernistycznego Rzymu (to co dopiero pomyśleć o jego autorze!). Otóż, dwoje włoskich wiernych Bractwa, którzy prowadzą blog Non possusumus, zostało telefonicznie „eskomunikowanych” przez x. Petrucciego, przełożonego dystryktu Włoch, 9 marca b.r.

Co dziwne, najpierw niektórzy przełożeni Bractwa dziękują za zniesienie sankcji kanonicznych (a propos abdykacji Benedykta XVI), uznając tym samym błąd abp Lefebvre, gdy ten konsekrował czterech biskupów bez pozwolenia modernistycznego Papieża, a teraz, już wolni od „ekskomunik”, sami ferują wyroki. Wiem zresztą z pierwszej ręki, że przynajmniej jednemu Anglikowi groziła podobna kara ze strony wyższego przełożonego FSSPX (ale nie x. Morgana, to ksiądz o nieugiętych poglądach), ale obiecał on sąd i sprawa ucichła.