Dlaczego po dziś dzień nie ufamy bp Fellayowi?

Jest wiele konkretnych przypadków, które nie tylko naruszyły autorytet biskupa Fellaya, ale go również całkowicie zdyskredytowały, doprowadzając do całkowitej utraty zaufania.

Jedno mówi kapłanom i wiernym, co innego wtajemniczonym i Rzymianom, co innego mediom. Wspaniałym tego przykładem jest z jednej strony zapewnianie całego świata Tradycji o wierności Tradycji, a z drugiej strony pisanie błagalnego listu do Papieża z 17 czerwca 2012 (wspominaliśmy już o tym).

Oto kolejny przykład dwulicowości bp Fellaya, a chciałoby się już o Ekscelencji nie pisać…

Pelagius Asturiensis

 „Rewolucyjne nowości” czyli podwójny język bp Fellaya

Nasze (Syllabus Errorum) komentarze na czerwono:

„Począwszy od marca 1962 r. kardynał Suenens zaczął się uskarżać Janowi XXIII na « niewłaściwą » liczbę schematów, a wówczas było ich nie mniej niż siedemdziesiąt. Jan XXIII nie wskazał żadnej konkretnej linii postępowania w trakcie działań przygotowawczych. Nie chciał też stawiać czoła kardynałowi Ottavianiemu. Zadanie « wyrównania terenu » powierzył więc nieoficjalnie kardynałowi Suenensowi. Plan kardynała polegał na ponownym wykorzystaniu wszystkich schematów przygotowawczych przez podzielenie ich na dwie grupy. Pierwsza miała zawierać treści, które Kościół zamierza przekazać swym synom (ad intra), druga – wszystko to, co Oblubienica Chrystusa ma do powiedzenia światu (as extra). Oczywiście, część druga obejmowała rewolucyjne nowości.”

Bp B. Tissier de Mallerais, Marcel Lefebvre. Życie, Dębogóra, 2010, s. 327.

Bp Fellay sankcjonuje abp Lefebvre’a

Sprostowanie dotyczące książki x. Piverta z 8 lipca 2013

Niektórzy mogli się dziwić, że tu i ówdzie mówi się o „stalinowskich metodach Menzingen” czy też o „Menzingradzie i jego zbirach”. Wielu bowiem księży i wiernych padło już ofiarą nietypowych działań za zwykłą niezgodę w sprawie pewnych działań Domu Generalnego FSSPX mających doniosły wpływ na zbawienie dusz.

Słowa te odnoszą się bowiem m. in. do kradzieży tożsamości niektórych księży prześladowanych przez Menzingen (jak x. Rioult i x. Pinaud, obaj nadal oficjalnie członkowie Bractwa), ale, co chyba gorsze, do cenzury tekstów abp Lefebvre’a w wielu dystryktach FSSPX na całym świecie. O różnych metodach i przypadkach było też w artykule „Czy wiernych mogą interesować poglądy ich duszpasterzy?”

Najnowszy przypadek dotyczy niedawno wydanej we Francji książki pod tytułem Nasze relacje z Rzymem, numer specjalny nr 167 „Combat de la foi catholique” (tytuł oryginału Nos rapports avec Rome – Combat de la foi catholique numéro spécial n^o 167). Książka w 90% składa się z cytatów abp Lefebvre’a, które zebrał i skomentował x. Franciszek Pivert, przełożony Przeoratu Matki Bożej od Najświętszego Serca Pana Jezusa w Le Moulin du Pin (53290 Beaumont-Pied-De-Boeuf, Francja). Omawia różne aspekty relacji między abp Lefebvrem i założonym przez niego Bractwem a modernistycznym Rzymem. Oto jej opis, który widnieje na stronie wydawnictwa:

List wiernych do księży FSSPX

Poniższy list wysłany został 13 maja b.r. do wszystkich księży francuskiego dystryktu FSSPX.
Bp Fellay również go otrzymał tego samego dnia wraz z odpowiednią notką.
Wesprzyjmy modlitwą tę inicjatywę. Jednocześnie coraz więcej ludzi bezprawnie pozbawia się sakramentów w kaplicach FSSPX.

13 maja 2013

Z każdym mijającym dniem Rzym i jego Soborowy Kościół afiszują się, jako coraz bardziej przeciwne Kościołowi.

List wiernych FSSPX do bp Fellaya

Poniższy list wysłany został 13 maja b.r. do bp Fellaya wraz z listem, który został wysłany do wszystkich kapłanów francuskiego dystryktu FSSPX (treść listu).

13 maja 2013

Jego Ekscelencja Biskup Fella
Przełożony Generalny
Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X

Ekscelencjo,

Gdy wrzało wiosną 2012 roku… dwie perspektywy

Wiadomo już nader dobrze, że w czerwcu 2012 knuło się półtajemnie pojednać z modernistycznym Rzymem. Gdyby nie Benedykt XVI, który zmodyfikował tekst bp Fellaya, doszłoby 13 czerwca do porozumienia na podstawie Deklaracji doktrynalnej z 15 kwietnia. Bp Fellay jechał bowiem do Rzymu po to, aby popisać (wiemy o tym pośrednio od księży Loransa, Nély’ego, Pflugera i bp de Galarrety). Jednakże w między czasie w Rzymie i w Menzingen bacznie obserwowano, co się dzieje i czy wówczas uda się pojednać chociaż z większością kapłanów i wiernych FSSPX (jasne życzenie wyrażone w pracach GREC). Wrzało już bowiem od pewnego czasu, zwłaszcza odkąd w marcu bp Fellay jednoznacznie opowiedział się za podążaniem inną drogą, za koniecznością „nowego ustosunkowania się względem Kościoła oficjalnego” czyli zadania sobie „ pytani[a] o uznanie Bractwa przez oficjalny Kościół” (w Cor unum). Trzej biskupi wystosowali list (tekst listu). Ponadto, przy wielu okazjach i w różnych częściach świata księża, jak Ernesto Cardozo (list otwarty z 13 maja 2012), Eryk Jacqmin (jego argumentacja), Michał Koller (kazanie z 10 czerwca: tekst, wideo), Patryk Girouard (konferencja z 30 czerwca) oraz biskupi Williamson (w swej serii wykładów pod koniec czerwca w Londynie [tekst polski trzeciego], w kilku Komentarzach Eleison) i Tissier de Mallerais (kazanie podczas święceń w Winonie) przemawiali przeciwko temu niebezpieczeństwu. I inni również ostrzegali wiernych.

W Polsce natomiast, w tym samym czasie, x. Karol Stehlin przekonywał polskich wiernych do duszpasterskich korzyści statusu kanonicznego dla FSSPX, czyli pojednania praktycznego bez uprzedniego porozumienia doktrynalnego:

X. Morgan odżegnuje się od Oporu

Na „List usilnej prośby do x. Morgana i duchownych Brytyjskiego Dystryktu” odpowiedział wczoraj x. Morgan w swym komunikacie (tekst oryginalny, tłumaczenie polskie).

The Recusant odpowiada na komunikat Przełożonego brytyjskiego dystryktu:

Odpowiedź x. Morgana na List usilnej prośby można przeczytać na stronie Brytyjskiego Dystryktu FSSPX.

Choć różnimy się z nim pod pewnymi względami, z zadowoleniem zauważamy, że ​x. Morgan wreszcie stwierdził publicznie, że dokonanie czysto praktycznego porozumienia z Rzymem, co proponowano w ubiegłym roku, byłoby „fałszywe” oraz że Deklaracja doktrynalna z kwietnia 2012 była „problematyczna”.

Ponadto, zwracamy uwagę, że mówi, że nie wierzy, „’że FSSPX jest obecnie tonącym statkiem’ nie do  naprawienia”. Czy mówiąc to ma na myśli, że uważa FSSPX za tonący statek, który nie jest zupełnie nie do naprawienia, co wydaje się, żeby zakładał?

Za: The Recusant, tłumaczył z języka angielskiego Pelagius Asturiensis.

Argumenty przeciwko porozumieniu FSSPX z Rzymem. x. Eryk Jacqmin

Niektórzy weterani Tradycji w Polsce, ale nie tylko weterani, mogą pamiętać x. Eryka Jacqmin, który posługiwał w Polsce kilka lat temu.

Już pod koniec czerwca ubiegłego roku, czyli na długo zanim Pelagiusz mógł zająć się śledzeniem sprawy niszczenia FSSPX od środka, można było przeczytać jego deklarację składającą się z kilku silnych argumentów przeciwko pojednaniu między FSSPX a nienawróconym Rzymem. Warto zwłaszcza zwrócić uwagę na delikatną, aczkolwiek wyraźną, sugestię, że zgodnie z prawem kanonicznym łamiącego wyższe prawo można usunąć z urzędu. Próba bowiem podpisania praktycznego porozumienia z Rzymem przez bp Fellaya w czerwcu ubiegłego roku była łamaniem wyższego prawa ustanowionego na Kapitule Generalnej w 2006 i jest wbrew woli Założyciela zgromadzenia. Dlatego bp Tissier de Mallerais podjął tę próbę podczas ostatniej kapituły, próbując zastąpić bp Fellaya bp de Galarretą. Niestety bezskutecznie…

Karmel św. Józefa z Brilon-Wald. Nowa strona internetowa antyliberalnej Tradycji

Dla znających język niemiecki wspaniałe wieści z Karmelu św. Józefa w Brilon-Wald. Siostry, które nie chciały przyjąć bp de Galarrety ze względu na jego nowe poglądy w sprawie kompromisu z Rzymem i wskutek nowej linii Menzingen, a zwłaszcza machinacji x. Schmidbergera zerwały swe stosunki z FSSPX i z pomocą wiernego założyły nową stronę internetową.

http://karmelstjosef.wordpress.com/

Konferencja x. Rioulta o kryzysie w Bractwie Kapłańskim Św. Piusa X

Około dwóch tygodni temu x. Oliwier Rioult gościł w kraju Basków w południowozachodniej Francji. W obchodzoną we Francji w drugą niedzielę maja uroczystość św. Joanny z Arc wygłosił kazanie, które już się pojawiło na blogu Pelagiusza.

Dokonał wówczas także bardzo wnikliwej analizy o mającym miejsce od nieco ponad roku poważnym kryzysie w FSSPX w wykładzie, który można zobaczyć poniżej:

Na biurku widzimy dwa pomocne w rozumieniu sprawy rekwizyty, o których 4 maja 2012 w Brignoles mówił bp Fellay w odniesieniu do swojej propozycji wysłanej Rzymowi (niesławnej Deklaracji doktrynalnej):

„wydaje mi się, że to odpowiada. Wśród nas, myślę, że trzeba będzie ją wyjaśnić tak, jak trzeba, ponieważ są tam wyrażenia czy deklaracje, którą są tak na granicy, że jeśli jest się źle zwróconym albo w zależności od tego, czy ma się czarne albo różowe okulary, widzi się je tak albo inaczej. Trzeba zatem będzie, by rzeczywiście wam wytłumaczono, że list ten absolutnie w niczym nie zmienia naszego stanowiska. Ale że, jeśli chce się ją czytać na opak, zrozumie się ją na opak.” (Nouvelles de Chrétienté n°135)

Tłumaczenie transkryptu wykładu x. Rioulta na język polski pojawiło się właśnie na blogu Z Niepokalaną. Jest to konieczna lektura dla pełnego zrozumienia tego, co się obecnie i nadal dzieje w środowisku Tradycji na całym świecie.

Pelagius Asturiensis

Wieczne potępienie II. Komentarz Eleison nr CCCVI (306)

Wieczne potępienie II
J.E. bp Ryszard Williamson
Komentarz Eleison nr CCCVI (306)
25 maja 2013

Próżne jest twierdzenie, żeby ktokolwiek z nas, istot ludzkich, był w stanie zgłębić tajemnicę potępienia jednej pojedynczej duszy, tym bardziej potępienia większości istot ludzkich, które żyją i umierają, ale są pewne rzeczy, które można powiedzieć, które ułatwiają przyjęcie, że istnieje tajemnica poza naszą ludzką możliwością poznania.

Refleksje wokół „słowa Przełożonego Generalnego”

Refleksje wokół „słowa Przełożonego Generalnego” (*)

W pierwszej części bp Fellay najpierw przytacza odejście Benedykta XVI: uważając, że „podane powody zdrowotne mogą rzeczywiście wystarczyć, aby wytłumaczyć ten gest” (?), nie kieruje najmniejszej krytyki, ani w odniesieniu do tego gestu, ani w odniesieniu do katastrofalnego pontyfikatu papieża „emeryta”.

Jeśli chodzi o nowego papieża, „ musimy zachować możliwie największą roztropność przed dokonaniem oceny, i to dopóty, dopóki nie zobaczymy go przy pracy.” Słowo przełożonego datowane jest na 25 marca: minęło 12 dni jak papież został wybrany i „widzieliśmy go przy pracy” od pierwszych dni, od pierwszych godzin: jego pierwszy list (do wielkiego rabina Rzymu), jego pierwsza Msza (bez przyklęknięcia na konsekrację), jego pierwszy Angelus (pochwała Kaspera)…

Ratunku! Bp Williamson niszczy Bractwo „od zewnątrz” i „od wewnątrz”!!!

Czyli „Słowo Przełożonego Generalnego” z Cor unum nr 104 z marca 2013 i nic się nie zmieniło…

Słowo Przełożonego Generalnego

Drodzy Członkowie Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X,

Wydarzenie ważne dla Kościoła właśnie się dokonało, wydarzenie nieoczekiwane, także rzadkie, ale które, można się spodziewać, będzie brzemienne w skutki: dymisja Najwyższego Pasterza. Nie zatrzymując się nad powodami rezygnacji Benedykta XVI i wziąwszy pod uwagę, że podane powody zdrowotne (utrata sił [potrzebnych], aby zapewnić odpowiednie sprawowanie funkcji) mogą rzeczywiście wystarczyć, aby wytłumaczyć to, co się stało, chcielibyśmy pokrótce zastanowić się nad możliwymi konsekwencjami tego aktu dla naszego Bractwa. Bowiem dymisji odpowiada wybór następcy, co jest już faktem dokonanym z Papieżem Franciszkiem.

List usilnej prośby do x. Morgana i księży Brytyjskiego Dystryktu

Niedawno wspominaliśmy o wiernych Brytyjskiego Dystryktu przyjmując za swoje stanowisko pisma The Recusant. Otóż, organizują oni dwudniową konferencję 1 i 2 czerwca na temat kryzysu w Bractwie z udziałem kilku księży FSSPX oraz zaprzyjaźnionych (więcej informacji na ten temat). Wydarzenie to będzie również okazją do ponowienia w imieniu FSSPX konsekracji Niepokalanemu Sercu Maryi, skoro bp Fellay nie chce tego od lat dokonać (więcej informacji). Opór w tym kraju wielu męczenników za Wiarę przybiera więc coraz to konkretniejszych form, czego możemy się dowiedzień z poniższego listu do Przełożonego Dystryktu i jego kapłanów.

Pelagius Asturiensis

List usilnej prośby do x. Morgana
i duchownych Brytyjskiego Dystryktu

21 maja, 2013
(św. Godryka, bł. Jana Haile)

Drogi x. Morganie, drodzy Księża,

Błagamy Księży w imię Pana Naszego Jezusa Chrystusa, najwyższego Kapłana i kochającego dusze, w imię Jego Najświętszej Matki, w imię arcybiskupa Marceliego Lefebvre’a i w imię wszystkich wspaniałych, świętych ideałów, które spowodowały, że Księża odpowiedzieli na wezwanie by zostać pasterzem i miłującym dusze – wspomóżcie nasze dusze teraz, w chwili naszej potrzeby.

Nasze stanowisko w sytuacji obecnej: „Nie jesteśmy lojalni wobec FSSPX, ale wobec Tradycji!”

W pewnym sensie Anglia znowu wiedzie prym. Podobnie jak w epoce bezprawnej (wbrew temu, co może nam wmawiać bp Fellay) promulgacji Novus Ordo Missae wielu wybitnych katolików napisało list do Pawła VI, by nie pozbawiał Kościoła tak wielkiego bogactwa, jednego z głównych filarów katolicyzmu, tradycyjnej Mszy św., tak i w czerwcu ubiegłego roku wierni brytyjskiego dystryktu FSSPX skierowali list otwarty do bp Fellaya, by zaprzestał swych rzymskich ciągot do pojednania się z nieprzejednanymi wrogami prawdziwej religii katolickiej (tekst listu).

W tym samym czasie stworzone zostało skromne pisemko zatytułowane The Recusant, którego podtytułem jest Nieoficjalny biuletyn FSSPX, prowadzący partyzancką wojnę o duszę Tradycji.

Już jeden wstępniak Redaktora naczelnego został na łamach blogu Pelagiusza z Asturii przetłumaczony. Przedstawiał on dość szczegółowo pełną nieszczęsnych dla FSSPX wydarzeń kronikę 2012 roku, wydarzeń, których w oficjalych publikacjach FSSPX na próżno można było szukać (tekst tutaj).

Najnowsze wydanie (które można pobrać w wersji .pdf tutaj) zawiera równie ciekawy artykuł wstępny, którego tłumaczenie przedstawiam poniżej. Jest naprawdę trafny, doskonale wyraża nasze stanowisko w obecnej sytuacji.

Pelagius Asturiensis

X. Chazal przedstawia argumenty Oporu wobec Menzingen. Polemika z x. Laisney

Liberalna iluzja II

Manila, 18 kwietnia 2013

Drogi x. Laisney,

Część pierwsza

IMPLIKACJE DEKLARACJI Z 15 KWIETNIA

Ciężar dowodów przeciwko bp Fellay’owi jest tak wielki, że łatwiej Księdzu po prostu zignorować mnogość deklaracji, alokucji, wywiadów, kazań, listów wewnętrznych, dyskusji etc., wszystkich jasno przez nas wysuniętych na przód. Dlaczego bp Fellay musiałby zapewniać swych wyborców, że nadal jest przeciwko Vaticanum II i Nowej Mszy dziś, tuż po publikacji Deklaracji z 15 kwietnia? Pomiędzy wieloma oskarżeniami, które wysunęliśmy, a których Ksiądz nie uznaje za dowody na to, że bp Fellay jest liberałem, owa deklaracja przedstawiona kardynałowi Levadzie (którą będę nazywał w skrócie DPK – Deklaracją piętnastego kwietnia [w oryginale: AFD: April 15^th Declaration – przyp. tłum.]) w rzeczy samej była brakującym centralnym elementem układanki, dokładnie tak, jak liberałowie w FSSPX opierają całe swe rozumowanie na Protokole z 5 maja 1988 roku.

Każdy musi ją przeczytać, ponieważ jest pełna założeń, z których bp Fellay ciągle bezskutecznie próbuje się wyplątać, gdyż odmawia odrzucenia istoty tego tekstu. „Ten tekst można czytać w różowych okularach (DICI) albo ciemnych okularach (oporu).” Na moment, mój drogi oponencie, załóż te fajnie wyglądające okulary i zapytaj:

1. JAKŻE BP FELLAY MÓGŁ CHOĆ RAZ NAPISAĆ TAKI TEKST?

Rozwój Oporu w Meksyku i x. Cardozo na Półwyspie Iberyjskim

Wspaniałe wieści dochodzą nas z kraju Cristeros, gdzie Opór wobec nowej linii FSSPX wzmacnia się i rozwija. Wiemy już o powstaniu nowego klasztoru benedyktyńskiego, który zakłada o. Rafał Arízaga (Notka o Kanadzie i nowy benedyktyński klasztor w Meksyku. Ruch Oporu w Ameryce Północnej rośnie). Kilka dni temu trzej kapłani organizującego się Oporu spotkali się w Mieście Meksyk: x. Hugon Ruiz (autor listu do wiernych Miasta Meksyk), x. René Trincado (usunięty z NeoFSSPX 6 marca) i o. Rafał OSB. Dowiadujemy się, że w Meksyku ma wkrótce powstać nowy przeorat dla kapłanów odważnie głoszących Ewangelię Chrystusową bez żadnych kompromisów z prawdziwymi wrogami Kościoła i pomimo nakazów milczenia ze strony swych przełożonych, którzy odeszli już od nieugiętego stanowiska abp Lefebvre’a.

Wieczne potępienie I. Komentarz Eleison nr CCCV (305)

Wieczne potępienie I
J.E. bp Ryszard Williamson
Komentarz Eleison nr CCCV (305)
18 maja 2013

Pewien czytelnik jeszcze raz podniósł klasyczny problem, który został poruszony kilka razy, bezpośrednio albo pośrednio, w tych „Komentarzach”, ale jest tak poważny, że zasługuje, by był przedstawiony osobno raz jeszcze. Pisze: „Trudne jest dla mnie być katolikiem takim, jakim chcę być z powodu doktryny wiecznego potępienia. Wydaje się, że nie mogę przyjąć pomysłu, że dusza może być męczona bez przerwy przez całą wieczność. To po prostu zbyt przerażające. Musi istnieć jakaś katolicka doktryna, która nie jest tak bezdyskusyjna.” W skrócie, jak nawet jedna dusza może być sprawiedliwie skazana na wieczność strasznych mąk?

Czy Rzym rzeczywiście zaskoczył kogokolwiek?

Ponieważ blog Pelagiusza ma na celu również odpieranie różnych zarzutów wobec tzw. Ruchu Oporu przeciwko nowej linii Menzingen, odniosę się tu do pewnej obiekcji Pana Jana, która pojawiła się w gajówce Pana Maruchy (a propos ostatniego Komentarza Eleison J. Eks. bp Williamsona). Pan Jan niewątpliwie w dobrej woli uważa, że Ruch Oporu w osobie bp Williamsona przesadza w swej krytyce obecnych władz FSSPX. Wiele już na ten temat tekstów pojawiło się na blogu Z Niepokalaną i u Pelagiusza. Interesująca nas w tym przypadku obiekcja brzmi następująco:

„Najświętsza Panna obroniła FSSPX w 1988 r. podczas paktowania z kardynałem Ratzingerem, obroniła też w 2012, kiedy Rzym odkrył swe zamiary.”

Zdanie to zakłada, że bp Fellay został zaskoczony przez władze soborowego Kościoła wymaganiem pełnej akceptacji Soboru Watykańskiego II i neomszy.

Czy władze FSSPX (nie) boją się dziś ekskomuniki za wierność Tradycji?

Otóż, bp Fellay miał przestraszyć się kolejnej kary za schizmę (Cor unum, marzec 2012), dlatego sporządził mętną Deklarację doktrynalną, przekazaną soborowym władzom 15 kwietnia 2012, jak to potwierdza w swych oświecających wyjaśnieniach dotyczących tego tekstu stanowiącego de facto kompromis z Soborem Watykańskim II (Bp Fellay usprawiedliwia swą soborową Deklarację z 15 IV 2012). Do dziś jej więc broni.

I wielu, na szczęście nie wszyscy i ponoć coraz mniej, wciąż i to za wszelką cenę, go broni.

Gdzie jest wobec tego niegdysiejsza odwaga przełożonych FSSPX? Dziś nie tylko „pasterze” nie ostrzegają przed wrogami wiary, ale sami zakazują ich krytykować tym, którzy ostrzegają. Mówi się, że nie mamy kompetencji krytykować Najwyższego Pasterza, który przecież nawet nie chce być Papieżem („O Papieżu « Buongiorno », przepraszam, Bergoglio, raz jeszcze”). Który z obecnych przełożonych FSSPX podpisałby się pod poniższym listem?

Pelagius Asturiensis

List otwarty przełożonych FSSPX
do kard. Gantin, prefekta Kongregacji Biskupów

Écône, 6 lipca, 1988

Eminencjo,

Zebrani wokół swego Przełożonego generalnego, Przełożeni dystryktów, seminariów i domów autonomicznych Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X, uważają za słuszne, by z szacunkiem wyrazić Eminencji następujące refleksje.

Kilka niedawnych kazań „w czas, nie w czas”

Wszystkim polecamy wybór z niedawnych kazań księży otwarcie stawiających opór wobec nowej linii Menzingen, która przemilcza lwy krążące wokoło szukające kogo by pożreć. Ci księża nie mówią o ewentualnych duszpasterskich korzyściach porozumienia z Rzymem (jak po dziś dzień wielu), ani o tym, że nie wolno krytykować papieża, ani nie wzywają do ślepego posłuszeństwa w imię autorytetu…

x. Hewko, 26 kwietnia, w święto Matki Bożej Dobrej Rady: