Refleksje wokół „słowa Przełożonego Generalnego”

Refleksje wokół „słowa Przełożonego Generalnego” (*)

W pierwszej części bp Fellay najpierw przytacza odejście Benedykta XVI: uważając, że „podane powody zdrowotne mogą rzeczywiście wystarczyć, aby wytłumaczyć ten gest” (?), nie kieruje najmniejszej krytyki, ani w odniesieniu do tego gestu, ani w odniesieniu do katastrofalnego pontyfikatu papieża „emeryta”.

Jeśli chodzi o nowego papieża, „ musimy zachować możliwie największą roztropność przed dokonaniem oceny, i to dopóty, dopóki nie zobaczymy go przy pracy.” Słowo przełożonego datowane jest na 25 marca: minęło 12 dni jak papież został wybrany i „widzieliśmy go przy pracy” od pierwszych dni, od pierwszych godzin: jego pierwszy list (do wielkiego rabina Rzymu), jego pierwsza Msza (bez przyklęknięcia na konsekrację), jego pierwszy Angelus (pochwała Kaspera)…

Ratunku! Bp Williamson niszczy Bractwo „od zewnątrz” i „od wewnątrz”!!!

Czyli „Słowo Przełożonego Generalnego” z Cor unum nr 104 z marca 2013 i nic się nie zmieniło…

Słowo Przełożonego Generalnego

Drodzy Członkowie Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X,

Wydarzenie ważne dla Kościoła właśnie się dokonało, wydarzenie nieoczekiwane, także rzadkie, ale które, można się spodziewać, będzie brzemienne w skutki: dymisja Najwyższego Pasterza. Nie zatrzymując się nad powodami rezygnacji Benedykta XVI i wziąwszy pod uwagę, że podane powody zdrowotne (utrata sił [potrzebnych], aby zapewnić odpowiednie sprawowanie funkcji) mogą rzeczywiście wystarczyć, aby wytłumaczyć to, co się stało, chcielibyśmy pokrótce zastanowić się nad możliwymi konsekwencjami tego aktu dla naszego Bractwa. Bowiem dymisji odpowiada wybór następcy, co jest już faktem dokonanym z Papieżem Franciszkiem.

Komentarz księży z La Sapinière do wyjaśnień bp Fellaya

Komentarz La Sapinière
dotyczący notatki bp Fellaya prezentującej jego deklarację doktrynalną z 15 kwietnia 2012

„Notatka dotycząca Deklaracji doktrynalnej z 15 kwietnia 2012” została ułożona przez samego bp Fellaya, jak to stwierdza w „słowie przełożonego generalnego” na początku Cor unum z marca 2013: „Jeśli chodzi o tekst deklaracji doktrynalnej, która tak wzburzyła umysły w ubiegłym roku, pozostawiam was, byście się odnieśli do tekstu wstępnego, który ułożyłem w celu umieszczenia go w swym kontekście.”

Odnieśmy się więc do tego wprowadzenia, aby podkreślić niektóre jego punkty, nie analizując samej deklaracji.¹

Skoro bp Fellay wydaje się być bardzo przywiązanym do kontekstu, zwróćmy najpierw uwagę na kontekst publikacji tej deklaracji rok później. Menzingen z pewnością chętnie by się zwolniło z tego, gdyby tekst ten nie był umieszczony w internecie w marcu².

Bp Fellay usprawiedliwia swą soborową Deklarację z 15 IV 2012

Dla tych, którzy mają jeszcze wątpliwości co do liberalizmu (a może gorzej?) Przełożonego Generalnego FSSPX, on sam przemawia własnymi słowami. Ze swej soborowej Deklaracji w istocie nie wycofuje się („wycofuje ją”, ale, jak wiemy, tylko ze względów taktycznych), zupełnie nie żałuje jej, ani jej skutków. Przeciwnie, usprawiedliwia przyjęcie niejednoznacznych sformułowań i soborowych nauk, zwłaszcza fatalnego Wyznania wiary i Przysięgi wierności z 1989 (przypis 1 Deklaracji), w swej Deklaracji pragnieniem uniknięcia oskarżenia o sedewakantyzm. W ten sposób bp Fellay się tylko pogrąża i uzasadniając swą Deklarację, uzasadnia istnienie ruchu oporu wobec nowej linii Menzingen. W ten sposób m.in. blog Pelagiusza został poproszony przez samego bp Fellaya o kontynuowanie dzieła rozpoczętego.

Czytając wyjaśnienia bp Fellaya należy też pamiętać, że abp Lefebvre wycofał się z wymienionego w poniższej „notatce” protokołu z 1988, mówiąc, że gdyby doszło do porozumienia, „Bractwo skończone byłoby w przeciągu roku” (porównanie Protokołu z 5 V 1988 z Deklaracją z 15 IV 2012). Skoro Deklaracja bp Fellaya jest prawie tożsama z Protokołem abp Lefebvre’a, widzimy na własnych oczach rozkład FSSPX. Należy również mieć na uwadze, że do wiernych, w Liście do przyjaciół i dobroczyńców nr 80, mówi bp Fellay o wierności Arcybiskupowi i Tradycji, a jednocześnie do księży, w Cor unum nr 104, usprawiedliwia swą niebezpiecznie niejednoznaczną Deklarację. Nierzadko, i słusznie, krytykujemy, jak (nie)nasi modernistyczni biskupi manipulują prawdę i głoszą błąd. Zobaczmy, co może mieć na myśli bp Fellay, tłumacząc się ze swej soborowej Deklaracji. Jest to zaiste „hermeneutyka ciągłości”.

Wkrótce pojawi się polskie tłumaczenie komentarza księży z La Sapinière, jak zawsze trafnego.

Pelagius Asturiensis

Notatka dotycząca Deklaracji doktrynalnej z 15 kwietnia 2012
(Cor unum z marca 2013)

Komentarz La Sapinière do listu bp Fellaya z 17 czerwca

Komentarz La Sapinière do listu bp Fellaya z 17 czerwca

Wśród dokumentów z ostaniego Cor unum bez wątpienia najbardziej skandaliczny jest list skierowany do Papieża Benedykta XVI przez bp Fellaya 17 czerwca 2012. Cztery dni wcześniej, 13 czerwca, bp Fellay był w Rzymie, aby podpisać porozumienie na podstawie deklaracji doktrynalnej z 15 kwietnia. Spostrzegłszy się, że jego bardzo zły tekst, zmodyfikowany przez Kongregację Nauki Wiary, stał się jeszcze gorszy, oświadczył, że nie może go podpisać. Ale pośpieszył się, by zakomunikować papieżowi, listem datowanym na 17 czerwca, swoje wielkie rozczarowanie: „Niestety, w obecnym kontekście Bractwa, nowa deklaracja nie przejdzie.”

List bp Fellaya do Benedykta XVI z 17 czerwca 2012 i odpowiedź Papieża z 30 czerwca

W jakich przypadkach można przedstawiać dla publicznej wiadomości korespondencję prywatną pisaliśmy a propos korespondencji abp Lefebvre’a z Pawłem VI/abp Benellim („Arcybiskup Lefebvre o soborowym Kościele i suspensie a divinis”) oraz wymiany listów między trzema biskupami FSSPX a Radą Generalną FSSPX („List trzech biskupów FSSPX do Rady Generalnej FSSPX”).

Francuska strona La Sapinière zapowiada publikację kilku tekstów z ostatniego Cor unum, wewnętrznego okólnika FSSPX, w którym, wedle obietnic x. Thouvenota, Sekretarza Generalnego Bractwa (list z 7 III 2012), miała pojawić się Deklaracja doktrynalna bp Fellaya z 15 IV 2012 wraz ze „wszystkimi wyjaśnieniami i dokumentami dodatkowymi”, które byłby konieczne do zrozumienia tejże w jej właściwym świetle.

Rzecz jasna, jak mówi nam wstęp La Sapinière, tylko i wyłącznie niebezpieczeństwo pojedniania z modernistycznym Rzymem i liberalny prąd w FSSPX pozwalają nam na publikację poniższych tekstów. Przez tyle lat nikt przecież nie upubliczniał niczego z wewnętrznego okólnika FSSPX. Obecne zagrożenie jest jednak zbyt poważne. Oto zatem kontekst, który pomoże we właściwym świetle zrozumieć poczynania Menzingen i nową polityką ugodową.

Pokazuje też, kto tak naprawdę odrzucił „konieczne porozumienie”, a kto go tak naprawdę tak bardzo chciał.

Pelagius Asturiensis