„Kanonizowana” Msza Piusa V i abp Lefebvre

Poniższy artykuł stanowi jakby ciąg dalszy tekstu „Quo primum: Czy papież mógłby to zmienić?”. X. Cekada przytacza tu pochodzenie owego prawdopodobnie najpopularniejszego mitu w środowiskach różnej maści tradycjonalistów.

„Skoro Kościół święty na przestrzeni tak wielu stuleci chciał zachować ów cenny skarb, który nam podarował wraz z rytem Mszy świętej, w takiej formie, jak został kanonizowany przez papieża Piusa V, miało to swoje uzasadnienie” (za: Kazania abpa Marcela Lefebvre. Dokumenty, kazania i wytyczne. Dokumentacja historiograficzna, wyd. Te Deum, Warszawa 1999, s. 50).

Ale czy rzeczywiście Papież może „kanonizować” ryt mszalny wykluczając jednocześnie możliwość jego modyfikacji czy zniesienia przez swego prawowitego następcę?

Pelagiusz z Asturii

„Kanonizowana” Msza i abp Lefebvre
x. Antoni Cekada

Pytanie: W artykule Quidlibet „Quo primum: Czy papież może to zmienić?” przeczytałem Księdza komentarz, że przyszły papież po św. Piusie V mógł, jako najwyższy prawodawca, znieść tę bullę.

Jednakże, nadal zastanawiam się, dlaczego bulla stwierdza, że „i że ten dokument nie może być wycofany lub zmieniony”, co mogłoby być dokonane tylko przez przyszłego papieża? To wyszczególnienie w bulli nie miałoby więc sensu.

Pamięci x. Pawła Schoonbroodta w rocznicę śmierci

Dwa lata temu odszedł do Pana po wieczną nagrodą kapłan na wieki, x. Paweł Schoonbrodt, jeden z najbardziej zasłużonych weteranów prawdziwego ruchu oporu przeciwko modernistycznej sekcie, która przejęła katolickie kościoły ponad pół wieku temu.

Zasłużył się zwłaszcza w walce o prawdziwe kapłaństwo, od początku głosząc wykłady o nieważności nowych obrzędów święceń i sakry, które ustanowili przedstawiciele antykościoła.

Requiem aeternam dona ei Domine. Et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace. Amen.

Musicie odciąć się od Novus Ordo – kazanie J. Eks. x. bpa Donalda Sanborna

Kazanie to zostało wygłoszone prawdopodobnie w czwartą niedzielę po Wielkiej Nocy, ponieważ mowa jest o Duchu Świętym jako Duchu prawdy, co jest treścią ewangelii z tejże niedzieli (św. Jana XVI, 13).

Opierając się na prawdzie, że Duch Święty, który jest duchem prawdy, jest również duszą Kościoła, bp Donald Sanborn wyjaśnia, dlaczego organizacja Novus Ordo nie jest Kościołem katolickim i dlaczego należy całkowicie odciąć się od niej.

Bp Williamson uderza ponownie… ratując „liberalnych papieży”

W swoim wczorajszym „Komentarzu Eleison” nr 357 („Nieomylność Kościoła III”) bp Williamson stara się po raz kolejny uderzyć w sedewakantyzm broniąc swojego tworu umysłowego, jakim są „liberalni papieże”.

Opierając się na tym niejasnym pojęciu, co jest typowe dla ekońskiej szkoły teologicznej, xiądz biskup tworzy prosty argument, z łatwością przekładający się w sylogizm, który pojawia się w ostatnim „Komentarzu”:

„Papieże są nieomylni. Ale liberałowie są omylni, a soborowi papieże są liberałami. Zatem nie są papieżami.”

Siscoe gra w klasy z Bellarminem (lefebrystyczni oszuści)

Bergoglio nie ma nic do stracenia

Siscoe gra w klasy z Bellarminem

W swym artykule z kwietnia 2014 roku w Catholic Family News, „Bellarmin i Suarez o kwestii heretyckiego Papieża”, Robert Siscoe przedstawia następujący fragment De Romano Pontifice Bellarmina, umieszczając pośrodku wielokropek (trzy kropki oznaczające opuszony materiał):

Św. Robert Bellarmin i lefebrystyczni oszuści

„Papież, będący jawnym heretykiem automatycznie (per se) przestaje być papieżem i głową Kościoła, jako że natychmiast przestaje być chrześcijaninem (katolikiem) oraz członkiem Kościoła. Z tego powodu może on być sądzony i ukarany przez Kościół.Jest to zgodne z nauką wszystkich Ojców [Kościoła], którzy nauczali, że jawni heretycy natychmiast tracą wszelką jurysdykcję”. (św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice II, 30).

Takie jest ostateczne zdanie św. Roberta Bellarmina, Doktora Kościoła w sprawie Papieża, który publicznie popadłby w herezję. Więcej można przeczytać w artykule x. Antoniego Cekady: „Cytat z Bellarmina o „stawianiu oporu” Papieżowi, czyli kolejny mit tradycjonalistów”.

Znajomy niedawno temu zwrócił moją uwagę na krótkie tłumaczenie fragmentu tekstu, który pojawił się w kwietniu b.r. w piśmie Catholic Family News.

Czwarta audycja Restoration Radio Network po polsku

Założone trzy lata temu przez pana Stefana Heinera radio True Restoration emituje szeroką gamę programów o tematyce katolickiej i pokrewnej. W audycjach prowadzonych przez świeckich z udziałem biskupów i księży można posłuchać o tajemnicach Wiary i podstawach katolicyzmu, o życiu duchowym, relikwiach, kalendarzu i liturgii Kościoła aż po problemy aktualne, zwłaszcza modernistyczny kryzys spowodowany przez Sobór Watykański II i jego „władze”.

W trzecim roku jego istnienia na falach katolickiego radia True Restoration można usłyszeć również program w języku polskim. Zatytułowany „Nowa religia i katolicka odpowiedź”, omawia on sprzeczne z nauczaniem Kościoła błędy i praktyki modernistycznego neokościoła, a także prawdziwe i nieomylne nauczanie Kościoła katolickiego oraz wyciąga wnioski i podaje praktyczne wskazówki odnośnie do katolickiej reakcji. Omówiwszy nową, błędną soborową naukę w pierwszej audycji, zgubną dyscyplinę modernistycznej sekty w drugiej, prawdziwe pojęcie Magisterium i nieomylności w trzeciej, w czwartej audycji będziemy traktować o Napoleonie rewolucji soborowej, Karolu Wojtyle, znanym lepiej pod imieniem Jana Pawła II. Tejże audycji będzie można wysłuchać na stronie radia lub pod adresem blogtalkradio.com w najbliższą sobotę, 10 maja 2014 roku, o godzinie 15.00. Poniżej można zapoznać się z informacją na temat audycji.

Święty Stanisław

Święty Stanisław, biskup krakowski, męczennik. (1030 – 1079)

W Szczepanowie pod Krakowem urodził się dnia 26. lipca r. 1030 św. Stanisław z rodziców Wielisława i Bogny; Bóg im dał syna w nagrodę cnoty, kiedy już 30 lat żyli połączeni węzłem małżeńskim. Chłopczyk przymiotami swymi wykazywał szczególniejszą opiekę Bożą; był godny cnoty rodzicielskiej. Umiłował modlitwę, wstrzemięźliwość i wstydliwość; był ponad wiek swój poważny, skory do umartwień, bo nieraz dobrowolnie sypiał na gołej ziemi. Rodzice utwierdzali w nim zamiłowanie cnoty, ale zarazem starali się o jak najsumienniejsze wykształcenie umysłowe swego syna przez nauki. Wysłali go tedy nasamprzód do szkół w Gnieżnie, a potem do Paryża, gdzie przez siedm lat zajmował się studyami prawa kościelnego i wiedzy teologicznej. Obce otoczenie nie zepsuło młodzieńca; zachował cnoty w całej pełni, jakie był wyniósł z domu rodzicielskiego.

Quo primum: Czy papież mógłby to zmienić?

Kolejny mit (pseudo)tradycjonalistów, którzy nie wiedzą, że papież jest najwyższym prawodawcą Kościoła.

Jako Głowa Kościoła i powiernik misji Chrystusa Biskup Rzymu jest jednocześnie Najwyższym Prawodawcą Kościoła i to on ostatecznie rozstrzyga w każdej kwestii doktrynalnej, moralnej i dyscyplinarnej. W skład tej ostatniej dziedziny wchodzi również ustanawianie, reformowanie i znoszenie obrzędów liturgicznych.

Na święto świętego Piusa V warto to przypomnieć dzisiejszym jansenistom przesiewającym prawodawstwo swojego „Najwyższego Prawodawcy”.

Pelagiusz z Asturii

Quo primum: Czy papież mógłby to zmienić?
x. Antoni Cekada

Pytanie: W trakcie niedawnej dyskusji przyjaciółka z Novus Ordo powiedziała mi, że (według jej księdza) papieże mogą zmieniać, co chcą, o ile nie jest to dogmatyczne. Rozmawialiśmy o „Quo primum”. Powiedziałem jej, że było to na zawsze, ale ona powiedziała, że nawet jeśli papież powiedział „na zawsze”, inny papież może to zmienić. Co by na to powiedział Ksiądz?

Regina Regni Poloniae, ora pro nobis.

Módlmy się. Wszechmocny i miłosierny Boże! Ku obronie narodu naszego ustanowiłeś dla nas przedziwną pomoc w Najświętszej Maryji Pannie: spraw miłościwie, abyśmy taką opieką wsparci, walcząc za życia, przy śmierci zdołali odnieść zwycięstwo nad wrogiem przewrotnym. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna twego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg po wszystkie wieki wieków. Amen.

Kolekta z formularza Mszy świętej na uroczystość Matki Bożej Królowej Polski (ryt zdwojony drugiej klasy w całej Polsce, w niektórych diecezjach pierwszej klasy.)

Polecam: Bp Józef Sebastian Pelczar, „Królowa narodu polskiego”.

Regina Regni Poloniae, ora pro nobis.

Pelagiusz z Asturii

„Pamiętaj, abyś dzień święty święcił” i refleksja a propos 1 maja

Dzień święty musi być wolny od pracy, aby pozwolić chrześcijanom na spełnienie obowiązku wysłuchania Mszy oraz na inne praktyki pobożne.

W dzisiejszej praktyce jest odwrotnie: „święto” to dzień taki, w którym się po prostu nie pracuje, ponieważ nikt w nowoczesnym państwie post-demokratycznym (żyjemy już praktycznie w państwie niewolniczym, o którym pisał Hilary Belloc w 1912 roku, policyjnym, a co najmniej rządzonym przez oligarchie partyjne) nie lubi pracować, nie ma dyscypliny do pracy, nie rozumie, jaką rolę gra praca w życiu człowieka. Nie pracuje się obecnie, żeby się bawić i tracić czas na często naprawdę marnych rozrywkach. A przy okazji forsowane są „nowe ideały” Nowego Porządku Światowego, jak nowe „święta” i rytuały quasireligijne.

Otóż, 1 maja w Kościele katolickim od wieków obchodzi się uroczystość dwóch Apostołów: świętych Filipa i Jakuba Mniejszego. Natomiast komuniści i dzisiejsi demokraci wspólnie pracujący nad ustanowieniem nowego człowieka i nowego świata bez Boga, gdzie religia katolicka jest i będzie prześladowana, obchodzą „święto pracy”.

Warto wiedzieć, o co chodzi z tymi pierwszomajowymi obchodami i co się firmuje biorąc w nich udział.