W rocznicę konsekracji J. Eks. x. bpa Marka Pivarunasa

Dziś mija dwudziesta czwarta rocznica konsekracji biskupiej Jego Ekscelencji xiędza biskupa Marka Pivarunasa, członka prężnie działającego w USA i nie tylko Zgromadzenia Maryi Królowej Niepokalanej (strona Zgromadzenia).

Pelagiusz z Asturii

Marek Pivarunas rozpoczął życie zakonne we wrześniu 1974 roku. Po rocznym postulacie wstąpił do nowicjatu 8 września, 1975 roku, przyjmując imię zakonne brat Maria Tarsycjusz. Pierwsze śluby zakonne złożył 12 września, 1976 roku. Cztery lata później, w to samo święto, złożył wieczyste śluby w Zgromadzeniu Maryi Królowej Niepokalanej.

Czytaj dalej.

Modlitwa w intencjach Papieża w okresie sede vacante

Skarbiec Kościoła nagromadzony jest zbawczą Męką Chrystusową i zasługami wszystkich świętych (Albrecht Dürer, Wszyscy święci, 1511 rok)

W okresie, gdy żaden Papież aktualnie nie sprawuje urzędu (sede vacante), duchowe dobra Kościoła (składające się na tzw. Skarbiec Kościoła), zyskane Przenajdroższą Krwią Zbawiciela oraz zasługami Najświętszej Maryi Panny i wszystkich świętych, nie przestają spływać na wiernych, którzy są do ich przyjęcia odpowiednio usposobieni.

Do opatrznościowych sposobów korzystania z tych dóbr duchowych należy zyskanie odpustu. Jak naucza katechizm św. Piusa X:

„Odpust jest to darowanie nam przez Kościół po za spowiedzią kary doczesnej, jaka ciąży na nas za grzechy odpuszczone nam na spowiedzi co do winy i co do kary wiecznej”. (Katechizm większy, cz. IV, roz. VI. O pokucie, § 10. O odpustach, Warszawa, 1908 rok, s. 188)

Dalszy ciąg

Laudetur Iesus Christus!

Szanowni Państwo,

Pojawiło się nieco zaległości na niniejszym blogu, między 2 maja a dniem wczorajszym (z wyjątkiem dwóch wpisów, które już były: pod datą 31 lipca i 15 września).

Przy okazji dziękuję raz jeszcze za miłe słowa i wiadomości nadesłane w międzyczasie. Cieszy zwłaszcza, że nowe osoby rozpoznają stan faktyczny apostazji uzurpatorów zajmujących Watykan i odkrywają wiarę prawdziwą, wiarę naszych ojców. Oby wszyscy wytrwali w tej wierze i nie poddali się wpływom różnych przewrotnych rozumowań i wielorakich herezyj tak powszechnych w tych czasach zamętu i niepewności.

Komentarze zaś, które tego nie otrzymały, otrzymają swoje zatwierdzenie, wiadomości swą odpowiedź.

In Christo Rege,
Pelagiusz z Asturii

Deklaracja Instytutu Matki Dobrej Rady w sprawie najnowszych relacji między FSSPX a Rzymem

Koniec wieloznaczności:
Refleksja nad „Bractwem Św. Piusa X” czyli „Bractwem Apostołów Jezusa i Maryi”

1 września 2015 roku, w liście skierowanym do „Przewodniczącego Papieskiej Rady do spraw Nowej Ewangelizacji”, abp Seweryna Fisichellego, obecny okupant Stolicy Apostolskiej, Jerzy M. Bergoglio, oświadczył, że podczas „Świętego Roku Miłosierdzia”, począwszy więc od 8 grudnia, 50. rocznicy zamknięcia Soboru Watykańskiego II, kapłani Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X, za jego rozporządzeniem, otrzymają władzę spowiadania wszystkich wiernych, którzy będą korzystać z ich posługi, w ten sposób, że sakramentalne rozgrzeszenia przezeń udzielone będą ważne i zgodne z prawem.

Decyzja ta otrzymała duży rozgłos, nawet jeśli w rzeczywistości potwierdza tylko inne decyzje równej wagi.

Suche dni wrześniowe

Suche dni (łac. „quattuor tempora”), występujące cztery razy w roku, należą do dni pokutnych, podczas których wszystkich katolików od 21 do 60 roku życia (wyłącznie) obowiązuje post ścisły. Pochodzą z czasów apostolskich i mają każde (zimowe, wiosenne, letnie i jesienne) swoje własne znaczenie, liturgię, intencje modlitewne, ponadto są tradycyjnymi dniami udzielania święceń (zwyczaj udzielania święceń kapłańskich w święto apostołów Piotra i Pawła jest „nowoczesny”). Jutro, w piątek oraz w sobotę, 16, 18 i 19 września wypadają suche dni jesienne (środa, piątek i sobota po święcie Podwyższenia Krzyża). Kościół w swej niezrównanej mądrości ustanowił je jako środki ku naszemu doskonaleniu się w cnotach, abyśmy tym łatwiej dostąpili żywota wiecznego.

Podwyższenie Krzyża świętego

II. Historia święta 14 września. – Peregrinatio, po opisaniu adoracji Krzyża, zostawiła nam szczegółowy opis rocznicy dedykacji kościołów Świętego Grobu i Golgoty, który należy śledzić dokładnie. Konsekracja nastąpiła 14 września 335 roku: „Obchodzi się, mówi, z wielką pompą rocznicę tych dwóch kościołów, ponieważ Krzyż Pański został znaleziony tego dnia⁷. Podjęto decyzję obchodzenia z wielką radością dzień, gdy oba kościoły zostały konsekrowane i gdy Krzyż Pana Jezusa został znaleziony […] Gdy nadeszły te dni Poświęcenia (we fr. oryg. „Encénies”, po łac. encaenia, słowo z greki – przypis tłumacza) (nazwa dana dedykacji świątyni żydowskiej, którym posługiwano się jeszcze w pierwszych wiekach Kościoła), poświęca się im osiem dni.

Czytaj więcej.

Streszczenie o 11 września

Mija czternasta rocznica kluczowego dla ustanowienia Nowego Porządku Światowego wydarzenia. W związku z „zamachami” kilku żyjących do dziś „terrorystów”, którzy plastikowymi nożykami mieli przejąć kilka samolotów i rzucić na kolana potężne imperium Stanów Zjednoczonych pojawiło się w Internecie mnóstwo informacji demontujących krok po kroku oficjalnie głoszone pozory tych wydarzeń.

Czym jest modernizm w skrócie

W dziewięćdziesiątą ósmą rocznicę ogłoszenia encykliki Pascendi Dominici gregis Ojca świętego Piusa X polecam tekst streszczający trafnie i bez zniekształcających uproszczeń zasady modernistów, których nauka została potępiona przez tego wielkiego Papieża, prawdziwego stróża prawowierności, w rzeczonej encyklice.

Każdy dorosły i umysłowo do tego zdolny katolik naszych czasów winien jej zasadnicze przesłanie znać i rozumieć, jest to rzecz nie podlegająca rzadnej wątpliwości. Gdyby tak jednak było, irracjonalizm w stylu „abp. Lefebvre i św. O. Pio uważali Pawła VI za papieża” nie byłby powszechny wśród szeroko pojmowanych tradycyjnych katolików.

Pelagiusz z Asturii

Zasady modernizmu
Bp Władysław Krynicki

Modernizm, albo katolicyzm postępowy, jest wynikiem pewnych najnowszych usiłowań, pragnących na swój sposób pogodzić społeczeństwa teraźniejsze z Kościołem. Podjęli je ludzie, przesiąknięci współczesnymi poglądami filozoficznymi i społecznymi.

Jak św. Pius X potraktował pewnego biskupa

Dzisiaj Kościół obchodzi święto jednego z największych Następców św. Piotra na Stolicy Apostolskiej. Zobaczmy, jak ów święty, który chciał bić pięściami modernistów, traktował biskupów, swoich podwładnych, którzy niebezpiecznie oddalali się od prawowierności katolickiej. Nie wahał się potępiać, ekskomunikować, degradować, jak odpowiedzialny Ojciec powierzonej mu rodziny i prawdziwy Pasterz strzegący trzody przed wilkami w owczej skórze.