Koniec wieloznaczności: Bp Fellay potwierdza (komunikat IMBC z 4 lutego 2017 roku)

Pewna wstępna uwaga się należy, zarówno dla powierzchownych sedewakantystów jak i lefebrystów. Jak słusznie zauważają duchowni Instytutu Matki Dobrej Rady, porozumienie między FSSPX a modernistami nie jest czymś wspaniałym, czymś z czego zwłaszcza przeciwnicy tegoż Bractwa winni i będą się cieszyć. Jest to przede wszystkim tragedia zmarnowania wielkiego potencjału, który zamiast być skierowanym w walkę z modernizmem i prawdziwą odnowę, zszedł na bezdroża katolicyzmu liberalnego, szukającego kompromisu z największymi wrogami Kościoła, albo popadł wręcz w kompletny marazm.

Czas bez najmniejszej wątpliwości potwierdzi, że ów katolicyzm liberalny torujący sobie drogę różnymi półśrodkami prowadzi wprost do najgorszego: utraty wiary. A źródło tego stanu rzeczy leży w samej istocie lefebryzmu, nie w jego „fellayowskiej” interpretacji, jak niektórzy twierdzą.

Bp Fellay znowu u Franciszka

I czy wolno jeszcze krytykować Sobór Watykański II?

Jak zwykle post factum FSSPX poinformowało swoich wiernych o kolejnym spotkaniu między władzami Bractwa i modernistycznymi. Choć Bractwo jest instytutem życia apostolskiego, do którego nie należy większość ich wiernych, ma to istotne znaczenie, bowiem planowany ordynariat personalny ma rozciągać się nie tylko na członków FSSPX (kapłanów, braci, siostry i niektórych świeckich), ale i na zwykłych wiernych korzystających z posługi tego instytutu. Dlatego myślę, że nieuczciwe jest „spóźnione” informowanie o tym, co dotyczy wszystkich. Zwłaszcza, że mowa o spotkaniu, które od dawna było przewidziane, jak wyraźnie informuje strona francuskiego dystryktu FSSPX.

I tym razem główne spotkanie odbyło się w Rzymie w obecności kard. Mullera, abpów Ladarii Ferrera i Pozzo, ale bp Fellay miał także okazję pozdrowić Franciszka, który ostatnio celuje w aktach publicznej apostazji (potępienie nawracania schizmatyków, etc.). Jeszcze tego samego dnia (13 X 2016) oddał cześć czekoladowej podobiźnie Lutra na Watykanie i przyjął grupę heretyków, którzy wręczyli mu elegancko oprawione tezy słynnego herezjarchy.

Bp Fellay szczerze o przyjacielu i superdiecezji

Doktor subtelny analizuje rzeczywistość

Jakiś czas temu (tu i tu) trafiłem na historyczne słowa bpa Fellay wypowiedziane 24 sierpnia b.r. na Nowej Zelandii. Przełożony Generalny Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X przyznał niewątpliwie szczerze, że Franciszek chce dobrze dla Bractwa i dla Kościoła oraz że nie jest wrogiem Bractwa:

Zamierzam zakończyć poruszając jeszcze inną sprawę, która także jest interesująca i dotyczy tego, co Rzym nam oferuje. Jak wiecie, jeden z naszych nie podlegających dyskusji warunków mówi, że nie będziemy podlegali biskupom. Widzicie, co się dzieje z Bractwem św. Piotra i innymi. Są całkowicie zablokowani, gdyż pozostają na łasce biskupów. A my mówimy „nie”. Nie pójdziemy tą drogą.

Kolejna wskazówka, że jest blisko a w zasadzie zaklepane (FSSPX-Rzym)

Na początku lipca, podczas kazania z okazji święceń x. Sabura, Chaldejczyka, który studiował w seminarium FSSPX w Econe (Szwajcaria), x. bp Alfons de Galarreta wyjawia ciekawą informację dotyczącą najnowszych relacyj między Bractwem założonym przez abpa Lefebvre’a a władzami w Rzymie:

I tak niektórzy, rzecz jasna, mówią, że nie mamy racji i że jesteśmy schizmatykami, że jesteśmy nielegalnymi (fr. illégaux) w Kościele i drogi Xięże, Xiądz sam musiał trochę przejść, jako dobry żołnierz Chrystusa, w bojach Bożych. Musiał więc Xiądz cierpieć to prześladowanie, o którym pisze nam św. Paweł: „Ci, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie będą cierpieli prześladowania”.

Prałatura personalna dla FSSPX, pozostały już tylko szczegóły

Przewodniczący komisji Ecclesia Dei wyjawia kształt „rozwiązania kanonicznego” dla FSSPX

Od dawien dawna, w zasadzie od pierwszych dni Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X, obserwować można ciągłe pertraktacje władz tego stowarzyszenia z modernistami zasiadającymi w Rzymie. Raz bliższe, raz dalsze wydaje się być to porozumienie, ale wydaje się, podobnie jak w 1988 roku, że dyskusje na ten temat wkraczają w ostateczną fazę. Biorąc pod uwagę wyraźne chęci po obu stronach, prawdopodobnie będzie to ostateczne rozwiązanie.

Choć od dłuższego czasu nie śledzę już z bliska tych „ekscytujących” relacyj (prawie cała energia tzw. ruchu oporu na tym się skupia), dowiedziałem się, że bp Fellay właśnie odpalił kolejną krucjatę różańcową i wydał kilka oświadczeń, w łączności chyba z przełożonymi FSSPX.… a wcześniej były przecież niespecjalnie nagłaśniane wizytacje „kanoniczne” seminariów FSSPX przez modernistycznych dygnitarzy, udzielenie biskupowi Fellay władzy sądzenia w swoim zgromadzeniu, a potem jeszcze głośniejsze udzielenie „misji kanonicznej” do słuchania spowiedzi (na ten rok, potem bezterminowo) wszystkich członkow FSSPX przez miłosiernego Franciszka. Wiadomo było zatem od pewnego czasu, że coś jest na rzeczy.

W sprawie dążenia ku koniecznemu pojednaniu między FSSPX a Rzymem

Kartonowy „Papież” FSSPX może już wkrótce ożyje…

Trudno wobec tego wydarzenia nie przejść obojętnie. Wszyscy o tym piszą. Oto komunikat FSSPX:

Komunikat Domu Generalnego FSSPX
spotkania kard. Müllera i bp. Fellaya

We wtorek 23 września br. Jego Ekscelencja bp Bernard Fellay, przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, spotkał się z kard. Gerardem Ludwikiem Müllerem, prefektem Kongregacji Nauki Wiary. Bp. Fellayowi towarzyszyli księża Mikołaj Pfluger i Alan Marek Nély – pierwszy i drugi asystent przełożonego generalnego FSSPX, a kard. Müllerowi abp Ludwik Franciszek Ladaria Ferrer SI – sekretarz Kongregacji, Józef Augustyn Di Noia OP – sekretarz pomocniczy oraz abp Gwidon Pozzo – sekretarz Papieskiej Komisji Ecclesia Dei.

Spotkanie odbyło się w siedzibie Kongregacji Doktryny Wiary w godzinach od 11.00 do 13.00. Celem audiencji było pierwsze spotkanie kard. Müllera z bp. Fellayem i przedyskutowanie stanu relacji pomiędzy Stolicą Apostolską a Bractwem Św. Piusa X. Było to pierwsze spotkanie [między przedstawicielami FSSPX i Stolicy Apostolskiej] od czasu renuncjacji papieża Benedykta XVI i zakończenia posługi kard. Wilhelma Józefa Levady jako prefekta Kongregacji Nauki Wiary.

FSSPX jeszcze raz w Rzymie

Na stronie francuskiego dystryktu FSSPX można przeczytać komunikat, z którego dowiedzieć się można, że Przełożony Generalny FSSPX, bp Bernard Fellay, przyjął kolejne zaproszenie modernistów i tym razem spotka się z Panem „kardynałem” Müllerem, prefektem modernistów od „doktryny wiary”:

http://laportelatine.org/maison/communiques/rencontre_fellay_muller_140904/rencontre_fellay_muller_140904.php

Spotkanie ma nastąpić w drugiej połowie września b.r.

Qui est vraiment dans l’angoisse ? Ou l’anti-sédévacantisme non-théologique de Mgr Williamson

M. Bergoglio, le „pape” des modernistes, sodomites, juifs et lefebvristes comme Mgr Williamson. Mauvais pape, mais toujours et à tout prix pape?

Si l’on lit les deux derniers Commentaires Eleison de Mgr Williamson (no. 341 du 25 I et 342 du 1 II 2014) en vain cherche-t-on des arguments vraiment théologiques pour réfuter ce qu’on appelle le sédévacantisme. L’obstination avec laquelle Son Excellence reconnait la légitimité des hérétiques manifestes occupant Rome comme les Vicaires du Christ n’est comparable qu’avec l’obstination de ceux-ci dans leurs abominations hérétiques. Toutefois, rien d’essentiel n’a changé, tant à Rome que dans la FSSPX, depuis le désastre conciliaire : les modernistes sont toujours aussi éloignés de la religion catholique et Mgr Williamson est toujours aussi prêt de les appeler les plus orthodoxes catholiques  (una cum fámulo tuo Papa nostro Francisco, et Antístite nostro N., et ómnibus orthodóxis, atque cathólicæ et apostólicæ fídei cultóribus…).

Abp Lefebvre przeciwko matematykom. Sobor Watykański II należy odrzucić

Historyczny wykład na nowo odkryty

Amerykanie odkryli na nowo wykład, który wygłosił abp Marceli Lefebvre 11 maja, 1976 roku w Minneapolis (stan Minnesota). Arcybiskup mówiąc o zmianach przeprowadzanych w widzialnej instytucji Kościoła jednoznacznie potępił Sobór Watykański II, który jest istotną przyczyną sytuacji, w jakiej się do dziś znajdujemy. Mocne słowa Arcybiskupa na temat heretyckiego soboru warte są uwagi także ze względu na bezpośredni kontekst ówczesnych relacji z rzymskimi władzami, bowiem zostały wypowiedziane tuż przed słynnym „gorącym latem” 1976 roku („l’été chaud”). Łatwo zauważyć jakże poniższe słowa sprzeczne są z poglądami wielu duchownych, którzy dziś uważają się za prawdziwych synów francuskiego purpurata:

„Może się wydawać, że odrzucamy Sobór Watykański II w całości. Otóż, 95% z niego zachowujemy. To raczej przeciwko duchowi się sprzeciwiamy, przeciwko nastawieniu.” J. Eks. bp Bernard Fellay, Przełożony Generalny FSSPX (za: DICI, nr 8, 18 maja 2001).

Kolejna krucjata. Ale w jakiej intencji?

Zgodnie z zapowiedzą w listopadowym wywiadzie, bp Bernard Fellay, Przełożony Generalny Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X, zawezwał do kolejnej krucjaty różańcowej. Podobnie jak z poprzednimi, prawdziwe intencje Doktora subtelnego z Menzingen dość łatwe są do rozszyfrowania dla przynajmniej średnio rozgarniętego katolika.

Warto jednak najpierw rzucić okiem na dotychczasowe inicjatywy tego typu i ich „osiągnięcia”.

Ulubiony „papież” „tradycjonalistów”, „wyswobodziciel” Mszy trydenckiej z montiniańskich katakumb i autor nowej nomenklatury liturgicznej kościoła soborowego

Krucjata I (2006): „o uwolnienie Mszy tradycyjnej”, której owocem było motu proprio Ratzingera, ustanawiające w porządku prawnym „nadzwyczajną formę” jednego rytu rzymskiego, którego „formą zwyczajną” pozostaje novus ordo. Poprzez umieszczenie pewnej późnej formy Mszy tradycyjnej (według mszału z 1962 roku dotkniętego silnymi wpływami Bugniniego) w systemie novus ordo zmodyfikowana tradycyjna Msza katolicka stała się tylko wydziwieniem dla nielicznych estetów świeckich i duchownych „przywiązanych do dawnych form liturgicznych”, podczas gdy modernistyczny sztuczny twór pozostał główną zasadą modlitwy (lex orandi) wierzeń (lex credendi) modernistycznego neokościoła. Jednocześnie, i co najgorsze, teologia jednej z drugą została całkowicie zrównana, co jest główną „zasługą” herezjarchy Ratzingera o heglowskich upodobaniach. Msza zgodna z zaleceniami i ograniczeniami systemu ratzingerowskiego (uznanie Soboru Watykańskiego II oraz novus ordo jako „formy zwyczajnej”) nie jest Mszą świętą Kościoła katolickiego.

Doctor subtilis z Menzingen

Był sobie taki nie byle jaki filozof i teolog współczesny Akwinacie. Nazywał się Jan Duns Szkot. Jego wybitny umysł zrodził jednak kilka błędów natury filozoficznej, jak jednoznaczne pojmowanie bytu, czego skutkiem jest jednoznaczne orzekanie o Bogu i stworzeniach (przeciwko tomistycznemu analogicznemu), natura jednostkowa (słynna haecceitas) jako zasada ujednostkowienia oraz umiarkowany woluntaryzm. Te błędy filozoficzne przyczyniły się do powstania i wzmocnienia się nurtu zwanego nominalizmem, który to z kolei doprowadził do schyłku filozofii realistycznej i zastąpienia ją filozofiami nowożytnymi (Kartezjusz). Duns Szkot ma jednak wielką zasługę w obronie Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (tu też przeciwko św. Tomaszowi). A ze względu na swój wyjątkowo wnikliwy i subtelny umysł otrzymał przydomek Doctor subtilis, Doktor subtelny.

Obecnie żyje sobie taki nie byle jaki biskup, który nie wyróżnia się ani teologią, ani filozofią, choć umysł ma przynajmniej równie niezwykle subtelny. Nie jest on teoretykiem, ale raczej praktykiem. Dlatego jego słowa mogą być trudne do zrozumienia dla rozumów mniej przenikliwych. Nie ma takiej okazji, by jego publiczne słowa nie były niewłaściwie interpretowane, nawet przez swoich.

Karuzela się kręci. Czyli: krucjata uratowała FSSPX od (zamiarów) bp Fellaya, mówi bp Fellay, zapowiadając nową krucjatę

Bergoglio, główny bohater wszystkich niedawnych katolickich kontrowersji…

W dniach 11-13 października b.r. w Kansas City (USA) odbyła się doroczna konferencja wydawnictwa amerykańskiego dystryktu FSSPX „Angelus”. Obecny na konferencji bp Bernard Fellay, przełożony generalny FSSPX wygłosił wykład w sobotę, 12 października i odprawił Mszę z kazaniem w niedzielę.

W wykładzie, oprócz różnych mniej lub bardziej ciekawych wypowiedzi na temat dzisiejszego stanu Kościoła, padły następujące słowa warte szczególnej uwagi:

„Gdy widzimy to, co się obecnie dzieje [za Papieża Franciszka], dziękujemy Bogu, dziękujemy Bogu, że zostaliśmy zachowani przed jakiegokolwiek rodzaju porozumieniem z ubiegłego roku. I możemy powiedzieć, że jednym z owoców krucjaty [różańcowej], którą przeprowadziliśmy, jest to, że zostaliśmy zachowani przed takim nieszczęściem. Dzięki Bogu. Nie chodzi o to, że nie chcemy być katolikami, oczywiście, że chcemy być katolikami i jesteśmy katolikami, i mamy prawo być uznanymi za katolików. Ale nie będziemy narażać naszych skarbów z tego powodu. Oczywiście, że nie.”

O Kościele i Neokościele, o herezjach Benedykta XVI („jest gorszy niż Luter”) i o tym, że biskup nie powinien być przełożonym generalnym FSSPX mówi w wywiadzie z 2006 roku bp Tissier de Mallerais

Wywiad ten jest tak ciekawy, z pewnością jeden z najciekawszych jakie kiedykolwiek przeczytałem, że wymaga kilku słów wstępu dla Czytelnika polskojęzycznego. Zasadniczo trzy tematy poruszane są w wywiadzie: Kościół i nowa soborowa eklezjologia (Kościół jako „komunia”), nieco o Ratzingerze jako teologu i Benedykcie XVI jako „papieżu” w rok po konklawe oraz o FSSPX i jego przełożonym generalnym.

Teologicznych kompetencji bp Tissier de Mallerais nikt nie może kwestionować. Przestudiował on dogłębnie „teologię” Ratzingera, czego owocem jest wydana w 2009 roku (gdy „negocjacje” były w pełnym toku) książka pod tytułem L’Étrange théologie de Benoît XVI. Herméneutique de continuité ou rupture (Osobliwa teologia Benedykta XVI. Hermeneutyka ciągłości czy zerwania). W Polsce możemy sobie pomarzyć o tłumaczeniu tej książki przez nasze lokalne FSSPX (a Pelagiuszowi brak na to czasu), ale w sieci można przeczytać długi artykuł w języku francuskim z pisma dominikanów w Avrillé, w którym Ekscelencja przedstawił problematykę omówioną bardziej szczegółowo w książce. Artykuł ten pierwotnie został przetłumaczony na język angielski na blogu True Restoration, jednak z nieznanych powodów bp Tissier po pewnym czasie kazał usunąć go stamtąd. Na szczęście zachował się w innym miejscu.

Pomimo wysokiego poziomu teologicznego dzieła, z pewnością są tacy, którzy powiedzą, że Ekscelencja nie ma stałego dostępu do Internetu i nie posiada telefonu komórkowego, w związku z czym jego osąd może być nieodpowiedni, zbyt skrajny, „nieroztropny”. Czyżby?

Bądź, co bądź, stwierdzenia bp Tissier de Mallerais zawarte w poniższym wywiadzie stanowiły dla mnie, podobnie jak i dla P. Heinera, który go przeprowadził 21 kwietnia 2006 roku, przyczynek do rozważań na temat papieża heretyka, co czym zresztą wspomniałem w artykule „Od Ruchu Oporu do sedewakantyzmu”. Należy też podkreślić, że poniższy wywiad nastąpił niewiele przed tym, jak Pan Heiner przestudiował problem papieża heretyka i przekonał się do stanowiska sedewakantystycznego. Stąd też poniżej występujące wyrażenia „Ojciec święty” i „Papież” w odniesieniu do antypapieża Benedykta XVI, który jako modernista zasługuje na pobicie pięściami, wedle słów św. Piusa X, a nie na tytuł Wikariusza Chrystusa na ziemi.

Ciekawy niedawny wywiad z bp Williamsonem dla francuskiego tygodnika Le Rivarol

Biskup Williamson:
„Biskup Fellay to zdrajca”

źródło: Rivarol via ForumCatholique

Polityka pojednania biskupa Fellaya z tym, co abp Lefebvre nazywał „modernistycznym Rzymem” doprowadziła do napięć i rozdarć w Bractwie św Piusa X. Aby nasi czytelnicy mogli sobie sami wyrobić zdanie na ten temat oddajemy głos dwóm głównym przywódcom opozycji w stosunku do kierunku polityki FSSPX, których na ogół media nigdy nie zapraszają. Biskup Richard Williamson, którego już nie musimy przedstawiać i ks. Józef Pfeiffer, szef FSSPX Ścisłej Obserwancji (poprawka tłumaczenia dokonana przez Pelagiusza z Asturii) wyjaśniają nam swoje stanowisko.

Sprostowanie dotyczące książki x. Piverta

Bp Fellay sankcjonuje abp Lefebvre’a

Sprawiedliwość tego wymaga, a ponoć sam x. Pivert miałby sprostować sprawę. Jak mówi Gentiloup z forum Un évêque s’est levé, okazuje się, że bp Fellay nie nakazał wycofania wszystkich egzemplarzy ostatniej książki opracowanej przez x. Franciszka Piverta i nie nakazał ukarania księdza przez jego przełożonego, którym jest x. Regis de Cacqueray.

Nie wiadomo więc skąd taka plotka. Pomimo różnych źródeł… bądź, co bądź, źródło musi być jedno…

Nie zmienia to w niczym wyjątkowej wartości dzieła, które w wymowny sposób demaskuje niedawne (dotychczasowe?) poczynania obecnego kierownictwa FSSPX.

Pelagius Asturiensis

List wiernych do czterech biskupów FSSPX na 25-lecie sakr biskupich

List wiernych do czterech biskupów FSSPX na 25-lecie sakr biskupich

13 czerwca 2013

Jego Ekscelencja biskup Ryszard Williamson
Jego Ekscelencja biskup Bernard Tissier de Mallerais
Jego Ekscelencja biskup Bernard Fellay
Jego Ekscelencja biskup Alfons de Galarreta

Ekscelencje,

Nadchodzący 30 czerwca stanowi 25. rocznicę sakr biskupich, które zostały Ekscelencjom heroicznie udzielone przez arcybiskupa Marceliego Lefebvre’a. Jego Ekscelencja sam określił swój historyczny czyn „Operacją Przetrwanie”¹, świadom, jak Ekscelencjom napisał dwa tygodnie wcześniej, że „Bóg nas ochronił, nie dopuszczając by porozumienie [z 5 maja 1988] doszło do skutku.”²

Rady abp Lefebvre’a dla przyszłych biskupów (1988)

Oto, co abp Marceli Lefebvre mówił kandydatom do biskupstwa na kilkanaście dni przed historycznym wydarzeniem sakr z 30 czerwca 1988. Ze słów Ekscelencji jasno wynika jego stosunek do władz soborowego Kościoła.

Rady abp Lefebvre’a przed konsekracjami

Dwa tygodnie przez konsekracjami z 30 czerwca 1988, abp Lefebvre zaprosił do Écône czterech kapłanów, których dotyczyła [sprawa], aby przygotować ceremonię. W trakcie dwóch czy trzech dni, które wówczas spędzili w seminarium, abp Lefebvre dwa razy przemówił do nich prywatnie w małym seminaryjnym pokoju obok własnego, który jest teraz oratorium św. Marceliego. Na podstawie notatek zrobionych podczas gdy mówił ze swym zwyczajowym spokojem i delikatnością, można odtworzyć przybliżony tekst tego, co powiedział. Ma to wielką wartość; słowa te pokazują stan ducha, w którym ów gigant historii Kościoła dokonał tego aktu, który był, dla Tradycji katolickiej, jej „przejściem przez Rubikon” i dla samego abp Lefebvre’a jakby ukoronowaniem jego chwalebnej kariery w służbie Panu Naszemu Jezusowi Chrystusowi. † bp Ryszard Williamson.

Analiza zdrady bp Fellaya: jego deklaracja doktrynalna i jej dokładne okoliczności

Doczekaliśmy się już oficjalnych wyjaśnień obiecanych przez Sekretarza Generalnego FSSPX w jego okólniku z 7 marca 2013 (cf. teksty z Cor unum nr 104). Właśnie, na francuskojęzycznej stronie La Sapinière, pojawiły się już dwie pierwsze części (z trzech) wyjątkowo dobrze argumentowanej i wnikliwej analizy zdrady bp Fellaya poprzez przedstawienie jego skandalicznej deklaracji doktrynalnej z 15 kwiernia 2012 w jej dokładnych okolicznościach, o których niewiele jest mowy w oficjalnych deklaracjach Menzingen i jego różnych organów. Autorem tej analizy jest Sacerdos, zapewne kapłan FSSPX. Pierwsza część została już przetłumaczona na język polski na blogu Z Niepokalaną.

I. La déclaration doctrinale de Mgr Fellay du 15 avril 2012 : La preuve d’une trahison po polsku: Deklaracja doktrynalna bp Fellaya z 15 kwietnia 2012: Dowód zdrady

II. La déclaration doctrinale de Mgr Fellay du 15 avril 2012 : La preuve d’une trahison – II

III. Wkrótce…

Warto przeczytać, by nie dać się uśpić przez różnego rodzaju zapewnienia, że nic się nie zmieniło oraz że bp Fellay zachował wierność Tradycji i linii abp Lefebvre’a.

Pelagius Asturiensis

Pojednanie z Papa Buongiorno? Niemożliwe?

Dwa klowny i trzeci klaska…

Mówi się, że z wyborem kard. Bergoglio na Stolicę Piotrową pojednanie z tradycjonalistycznym Bractwem Kapłańskim Św. Piusa X odsunęło się na dalszy plan i jest mało prawdopodobne, albo wręcz nieprawdopodobne. Twierdzą tak nawet nie tylko żałujący, że „konieczne pojednanie” nie doszło w ubiegłym roku do skutku, różnej maści i pochodzenia zwolennicy nowej pojednawczej oficjalnej polityki bp Fellaya (ogłoszonej w „Słowie przełożonego generalnego” z Cor unum z marca 2012). Uważają tak i niektórzy jej przeciwnicy, a nawet niektórzy bardziej antyliberalni kapłani tegoż Bractwa.

Pomimo tego, że wcześnie pojawili się apologeci Papieża Franciszka

Dwudziestopięciolecie „Operacji Przetrwanie”, 1988-2013

Podczas gdy, choć nie udało mu się przyłączyć FSSPX do soborowego Kościoła w ubiegłym roku