Kolejna wskazówka, że jest blisko a w zasadzie zaklepane (FSSPX-Rzym)

Na początku lipca, podczas kazania z okazji święceń x. Sabura, Chaldejczyka, który studiował w seminarium FSSPX w Econe (Szwajcaria), x. bp Alfons de Galarreta wyjawia ciekawą informację dotyczącą najnowszych relacyj między Bractwem założonym przez abpa Lefebvre’a a władzami w Rzymie:

I tak niektórzy, rzecz jasna, mówią, że nie mamy racji i że jesteśmy schizmatykami, że jesteśmy nielegalnymi (fr. illégaux) w Kościele i drogi Xięże, Xiądz sam musiał trochę przejść, jako dobry żołnierz Chrystusa, w bojach Bożych. Musiał więc Xiądz cierpieć to prześladowanie, o którym pisze nam św. Paweł: „Ci, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie będą cierpieli prześladowania”.

Pour apprécier la pensée de Mgr de Galarreta. Mauvaise mémoire ou bien changement d’idées…

List wiernych do czterech biskupów FSSPX na 25-lecie sakr biskupich

List wiernych do czterech biskupów FSSPX na 25-lecie sakr biskupich

13 czerwca 2013

Jego Ekscelencja biskup Ryszard Williamson
Jego Ekscelencja biskup Bernard Tissier de Mallerais
Jego Ekscelencja biskup Bernard Fellay
Jego Ekscelencja biskup Alfons de Galarreta

Ekscelencje,

Nadchodzący 30 czerwca stanowi 25. rocznicę sakr biskupich, które zostały Ekscelencjom heroicznie udzielone przez arcybiskupa Marceliego Lefebvre’a. Jego Ekscelencja sam określił swój historyczny czyn „Operacją Przetrwanie”¹, świadom, jak Ekscelencjom napisał dwa tygodnie wcześniej, że „Bóg nas ochronił, nie dopuszczając by porozumienie [z 5 maja 1988] doszło do skutku.”²

Rady abp Lefebvre’a dla przyszłych biskupów (1988)

Oto, co abp Marceli Lefebvre mówił kandydatom do biskupstwa na kilkanaście dni przed historycznym wydarzeniem sakr z 30 czerwca 1988. Ze słów Ekscelencji jasno wynika jego stosunek do władz soborowego Kościoła.

Rady abp Lefebvre’a przed konsekracjami

Dwa tygodnie przez konsekracjami z 30 czerwca 1988, abp Lefebvre zaprosił do Écône czterech kapłanów, których dotyczyła [sprawa], aby przygotować ceremonię. W trakcie dwóch czy trzech dni, które wówczas spędzili w seminarium, abp Lefebvre dwa razy przemówił do nich prywatnie w małym seminaryjnym pokoju obok własnego, który jest teraz oratorium św. Marceliego. Na podstawie notatek zrobionych podczas gdy mówił ze swym zwyczajowym spokojem i delikatnością, można odtworzyć przybliżony tekst tego, co powiedział. Ma to wielką wartość; słowa te pokazują stan ducha, w którym ów gigant historii Kościoła dokonał tego aktu, który był, dla Tradycji katolickiej, jej „przejściem przez Rubikon” i dla samego abp Lefebvre’a jakby ukoronowaniem jego chwalebnej kariery w służbie Panu Naszemu Jezusowi Chrystusowi. † bp Ryszard Williamson.

Dwudziestopięciolecie „Operacji Przetrwanie”, 1988-2013

Podczas gdy, choć nie udało mu się przyłączyć FSSPX do soborowego Kościoła w ubiegłym roku

Odpowiedź Rady Generalnej na list trzech biskupów FSSPX

W odpowiedzi na list trzech biskupów FSSPX, Ekscelencji Williamsona, Tissier de Mallerais i de Galarrety z 7 IV 2012, Rada Generalna wystosowała wiele mówiącą o myśleniu kierownictwa FSSPX odpowiedź. To, co wtedy pisaliśmy o korespondencji prywatnej ma swe zastosowanie, rzecz jasna, i w tym przypadku.

+ Menzingen, 14 kwietnia 2012

Dla Ekscelencji Tissier de Mallerais, Williamsona i de Galarrety

Ekscelencje,

Wasz wspólny list skierowany do członków Rady Generalnej zatrzymał całą naszą uwagę. Dziękujemy wam za waszą troskę i waszą życzliwość (fr. „charité” – przyp. tłum.).

Pozwólcie z kolei nam, byśmy w tej samej trosce o życzliwość (fr. „charité” – przyp. tłum.) i sprawiedliwość poczynili wobec was obserwacje, które następują.

Najpierw, list rzeczywiście wspomina powagę kryzysu, który wstrząsa Kościołem i analizuje z precyzją powszechne błędy, które rozprzestrzeniają się. Jednakże opis skażony jest dwoma wadami dotyczącymi rzeczywistości Kościoła: brak mu nadprzyrodzoności i jednocześnie brak mu realizmu.

List trzech biskupów FSSPX do Rady Generalnej FSSPX

Liczne listy abp Marceliego Lefebvre’a do modernistycznych hierarchów świadczą o jego apostolskiej trosce, o jego żarliwej, niezłomnej wierze i stanowczym i bezkompromisowym antyliberalizmie. I jako takie należą do domeny korespondencji prywatnej. Jednakże, jak wiemy, skoro salus animarum suprema lex, ich upublicznienie stanowiło niezaprzeczalne świadectwo zepsucia hierarchii Neokościoła soborowego, ich błędnych idei, jednocześnie pokazując rację stanowiska francuskiego purpurata wobec niszczycielskich prądów odgórnie narzucanych przez nawet najwyższą hierarchię kościelną. Pisaliśmy we wstępie do publikacji wymiany listów między abp Lefebvrem i abp Benellim:

„Warto przy okazji napomnieć, że przekazywanie do publicznej wiadomości korespondencji prywatnej jest czynem z zasady niemoralnym. Jednakże, skoro salus animarum suprema lex, to niekiedy upublicznianie korespondencji prywatnej, by wykazać stan umysłu duszpasterzy i ostrzec dusze od nich zależne przed pułapkami liberalizmu i modernizmu jest jak najbardziej dopuszczalne. Może się nawet okazać konieczne. Poniższa korespondencja abp Lefebvre’a, któremu zależało na niczym innym niż przekazaniu tego, co otrzymał (tradidi quod et accepi), z abp Benellim, wymagającym w imieniu Papieża Pawła VI tylko ślepego posłuszeństwa, z pewnością przyczyniła się do lepszego zrozumienia powagi kryzysu, jaki dotyka Kościół Boży od czasów Soboru Watykańskiego II, tego swego rodzaju chrztu nowej religii.” („Arcybiskup Lefebvre o soborowym Kościele i suspensie a divinis”)

Ubiegłoroczna publikacja wymiany korespondencji między trzema biskupami Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X a Radą Generalną tegoż zgromadzenia wywołała poważny skandal wśród wielu ludzi. Niemniej jednak, z tej samej racji, co publikacja korespondencji abp Lefebvre’a, stanowiła ona wyraźny dowód istotnych różnic w rozumieniu wierności linii czcigodnego Założyciela Bractwa wyrażonej po raz ostani najbardziej oficjalnie, jak to możliwe, przez Kapitułę Generalną z 2006: „żadnego porozumienia praktycznego bez uprzedniego porozumienia doktrynalnego”. Dlatego podanie do publicznej wiadomości treści omawianej korespondencji nie tyle było niemoralne, co raczej pożyteczne. Jakikolwiek brak ufności, który mogłaby spowodować ta korespondencja, znalazłby swe prawdziwe źródło w dziedzinie idei, a nie w samym fakcie publikacji.

Tym, co wywołało wspólną decyzję trzech biskupów FSSPX, by wyrazić swój zdecydowany sprzeciw wobec nowej linii Menzingen

Cała historia odważnych karmelitanek niemieckich z Brilon-Wald

Prawie miesiąc temu wyszła na jaw poważna sprawa niemieckiego klasztoru tradycyjnych karmelitanek, które dotychczas korzystały z duchowej opieki biskupów i kapłanów Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X („Odważne karmelitanki Tradycji: prawda przed posłuszeństwem”). Brytyjska strona The Recusant zaprezentowała opis całej historii odważnych karmelitanek oraz ich traktowania przez niemieckie władze FSSPX. Poniżej przedstawiamy nasze luźne tłumaczenie artykułu. Niech każdy przeczyta i się przekona, że to nie jest manipulacja kapelana sióstr, ale raczej manipulacja x. Schmidbergera, który woli „pokorę” jednej siostry, która złamała śluby uroczyste opuszczając klasztor, niż stanowczość i bezkompromisowość pozostałych sześciu sióstr posłusznych swej Przełożonej.

A w najbliższym czasie pojawi się list x. Zaby, kapelana sióstr karmelitanek (najpierw na forum Un évêque s’est levé).

Karmel św. Józefa i Bractwo Św. Piusa X
Krótka prezentacja wydarzeń z wiosny 2013

 Luźne tłumaczenie

Karmel św. Józefa w Brilon-Wald istnieje od 2 lutego 1984, jako klasztor-córka macierzystego klasztoru z Belgii, który to założyła rodzona siostra abp Lefebvre. Obecnie żyje tam, w zupełnej klauzurze, 6 sióstr ze ślubami i jedna nowicjuszka.

Jurysdykcja zastępcza

Aby zachować się przed niszczącym życie zakonne soborowym Kościołem, karmelitanki z Brilon-Wald oddały się pod duchową opiekę Bractwu Św. Piusa X. Obowiązki wynikające z „jurysdykcji zastępczej” na początku wykonywał abp Lefebvre, następnie bp Fellay, a po wyborze tego ostatniego na Przełożonego Generalnego FSSPX w 1994, bp de Galarreta. Opiekę tą opisał w okólniku do zgromadzeń zaprzyjaźnionych 28 maja 1991 ówczesny Przełożony Generalny, x. Franciszek Schmidberger, pisząc, że Arcybiskup był bardziej „ojcem, doradcą i przyjacielem, niż władzą prawną”.

Bp de Galarreta wypełnia tę swą posługę nie jako członek FSSPX, ale jako katolicki biskup i każde zgromadzenie zaprzyjaźnione „jest zupełnie wolne, by się do niego zwrócić, albo nie”. „Ani on, ani Bractwo, nie mają najmniejszej intencji przejęcia innych zgromadzeń w żaden sposób. Ważne jest również widzieć zawsze w jego działalności nadzwyczajną, a nie zwyczajną, jurysdykcję, dopóki nie nadejdzie dzień, kiedy sprawy w Bożym Kościele nie powrócą do porządku ustanowionego przez Boga.” (x. Schmidberger, 28 maja 1991)

Nowe i dziwne metody i konieczna decyzja

Czyżbyśmy zaczęli wierzyć w demokratyzm? Smutna wolta biskupa de Galarrety

Liberalizm stanowi swoistą „duszę” nowoczesnego świata. A Kościół i wszystkie zgromadzenia katolickie istnieją w tym właśnie świecie. Z kolei zastanawiając się głęboko nad sytuacją obecną w Kościele i w drogim mi Bractwie Kapłańskim Św. Piusa X, nie jestem w stanie oprzeć się opinii, że coś się ostanimi czasy zmieniło. Po prostu nie mogę się przekonać do przeciwnej opinii, opinii obrońców autorytetu kierownictwa FSSPX, choćby byli księżmi. Fakty temu po prostu przeczą. Pisałem już o tym kilka razy (m.in. tutaj: FSSPX a Rzym. Dokąd prowadzi obecna polityka oraz w swego rodzaju deklaracji mego stanowiska).

Już pewien czas temu moi znajomi, różni, mówili mi o szczególnie niepokojącej zmianie, jaka nastąpiła w umyśle bp Alfonsa de Galarrety. Jeszcze 7 kwietnia 2012 roku pisał z pozostałymi biskupami Bractwa do bp Fellaya i jego asystentów, by ci ostatni nie prowadzili Bractwa do „głębokiego podziału bez wyjścia”, by „słuchali swego Założyciela” i „nie prowadzili Bractwa na drogę porozumienia czysto praktycznego” (pełne tłumaczenie korespondencji w języku polskim w przygotowaniu).

Jednakże 13 października miał wobec tłumów obecnych na dorocznych „Dniach Tradycji” w Villepreux, w okolicach Paryża, zaniepokoić wielu, w tym moich znajomych, którzy mi o tym pisali. Nie miałem wcześniej czasu zbadać sprawy, ale skoro wierni mają prawo znać poglądy swych duszpasterzy („Czy wiernych mogą interesować poglądy ich duszpasterzy?”), rzeczywiście, w audio dostępnym na oficjalnym międzynarodowym portalu FSSPX, DICI, można usłyszeć następujące słowa:

„Bowiem jest prawie niemożliwe, żeby większość przełożonych Bractwa, po szczerej dyskusji, głębokiej analizie wszystkich aspektów, na wskroś, jest nie do pomyślenia, żeby większość pomyliła się w materii roztropnościowej. A jeśli to przypadkiem, w niemożliwy sposób, by się stało, cóż, szkoda, bądź, co bądź, zrobimy tak, jak uważa większość.” (pod koniec 44 minuty i na samym początku 45)

Odważne karmelitanki Tradycji: prawda przed posłuszeństwem

Niewielu jest znany cichy klasztor karmelitanek kontemplacyjnych w niemieckim miasteczku Brilon am Wald, który został założony 2 lutego 1984 jako niezależny konwent-córka założonego w 1977 roku przez rodzoną siostrę abp Lefebvre’a karmelu Najświętszego Serca Pana Jezusa w Quiévrain, Belgia.

Z kilku źródeł (forum Cathinfo, blog Non possumus, blog The Recusant) dowiadujemy się, że mianowicie ten niemiecki karmelitański klasztor p.w. św. Józefa jest na drodze zerwania pełnej łączności z Menzingen w celu zachowania pełnej łączności z bezkompromisową wiarą katolicką.

Gdy bp de Galarreta przybywał niedawno z wizytacją, a, jak wiadomo, Ekscelencja jest odpowiedzialny za wszystkie zgromadzenia zakonne i klasztory tradycyjne związane z Bractwem Kapłańskim Św. Piusa X, siostry grzecznie odrzuciły pomysł jego odwiedzin mówiąc, że nie jest już przyjacielem wiary.