Twórcy Novus Ordo Missae z 1969 roku
Rocznica wejścia w życie Novus Ordo Missae jest jedną z tragiczniejszych dat w życiu Kościoła ostatnich dekad oraz należy do kluczowych w powstawaniu katolickiego oporu wobec neomodernistycznych doktryn i reform ogłoszonych podczas Soboru Watykańskiego II i po nim.
Wobec tego pozwolę sobie na kilka refleksyj i przypomnień. Czytaj dalej
Czy Montini naprawdę nie potrafił podpisywać dokumentów…
Wielu katolików jeszcze przed Soborem Watykańskim II odczuwało nowy powiew w Kościele, którego rzeczywistym sprawcą był Jan XXIII, wielki otwieracz okien (ipse dixit). Jednakże „ruch tradycjonalistyczny” skierowany przeciwko tym nowinkom modernistycznym ukształtował się na dobre jako wyraz sprzeciwu wobec „nowej mszy”, którą Paweł VI narzucił światu katolickiemu od pierwszej niedzieli Adwentu 1969 roku. Sprzeciw ten opierał się nie tyle na „przywiązaniu” do starszych obrzędów czy zwyczajów, ale na teologicznych przesłankach, które swój precyzyjny i publiczny wyraz otrzymały w Krótkiej analizie krytycznej Novus Ordo Missae. „Nowa msza” niezgodna jest z teologią katolicką. Czytaj dalej
Czterdzieści siedem lat temu, w pierwszą niedzielę Adwentu, weszło w życie liturgiczne prawo powszechne, zastępujące poprzednie, które wydał Paweł VI kilka miesięcy wcześniej. Jego intencje są wyraźne w Missale Romanum z 3 kwietnia 1969 roku, ale również choćby na konsystorzu 24 maja 1976 roku.
Z tej nieszczęśliwej okazji warto zapoznać się z poniższym tekstem x. Franciszka Ricossy, przełożonego Instytutu Matki Dobrej Rady (IMBC), który stanowi wstęp do najnowszego (2009 r.) wydania Krótkiej analizy krytycznej tego nowego obrządku mszy, który z założenia miał zastąpić prawdziwą Mszę katolicką. Warte uwagi są następujące słowa z poniższego tekstu:
„Ten, kto zadowala się motu proprio Summorum pontificum, które, przeciwnie, ogłasza, że mszał zreformowany przez Pawła VI jest rytem zwyczajnym Kościoła katolickiego i które a priori broni jego doktrynalnej prawowierności, już porzucił bitwę rozpoczętą, 40 lat temu, przez Krótką analizę krytyczną Novus Ordo Missae.” Czytaj dalej
Tyle pracy tak wspaniałych ekspertów na nic? Pomyłka przy promulgacji?
Przez wiele lat środowiska skupione wokół Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X oraz niektórzy indultowcy przekonywali, że Novus Ordo Missae, nowy obrządek mszy, nie został prawidłowo promulgowany przez tego, którego uznawali za Papieża (np. artykuł w „Zawsze wierni”). Ponadto, Novus Ordo Missae wcale nie miał zastąpić tzw. Mszy Wszechczasów, tylko niejako być rytem równoległym, co najwyżej nieroztropnie uprzywilejowanym. Najwyższy Prawodawca Kościoła miałby nie spełnić pewnych warunków wymaganych przez prawo, nad którym sam stoi.
Ciekawe, że ostatnimi czasy Bractwo, indult i osoby z nim związane już nie przywołują tej argumentacji, doskonale pasującej do gallikańskiego „przesiewania papieży”. Co prawda, było już motu proprio Benedykta XVI, ale także jednym z powodów ku temu, jak można przypuszczać, jest „konieczne pojednanie” (knute wpierw tajnie przez GREC), które w pewnym sensie faktycznie już nastąpiło przez udzielenie duchownym FSSPX uprawnień do słuchania spowiedzi, przedłużonych następnie bezterminowo przez „miłosiernego” Franciszka. Czytaj dalej
Poniższy artykuł umieściłem tu na blogu 23 marca 2013 roku. Zawiera on, oprócz znanych dobrze ogólników i mniej znanych ciekawostek, błędne dane, np. w sprawie „nieprawowitej promulgacji” Novus Ordo Missae przez osobę uznawaną za Papieża (Paweł VI).
Paweł VI sam zadaje kłam podobnym twierdzeniom, choćby na konstystorzu kardynalskim 24 maja 1976 roku.
Artykuł poniższy mimo wszystko zostawiam na swym miejscu, jako świadectwo neogallikańskiej szkoły Ecône i jej środowiska.
Pelagiusz z Asturii (maj 2016 r.)
Pelagius Asturiensis 