„Odpowiednią zasadą w kwestii papiestwa jest to, że wątpliwy papież to żaden papież. Bowiem w kwestii podlegania Rzymskiemu Papieżowi, co jest konieczne dla wszystkich do zbawienia wiecznego, tylko pewność się liczy.”
Jest to przykład polemiki między stanowiskiem Bractwa Św. Piusa X a sedewakantystycznym sprzed piętnastu lat. W zasadzie to nie opowiada o „początkach sedewakantyzmu” w sensie chronologicznym, a raczej odpowiada na poszczególne zarzuty x. Maessena z FSSPX.
Swoją drogą, jak P. Lane słusznie zauważa, jest to jeden z nielicznych przykładów poważnego potraktowania problemu przez stronę lefebrystyczną, która zazwyczaj sprowadza „sedewakantyzm” do problemu psychicznego (pomimo tego, iż sam abp Lefebvre skłaniał się nie raz ku tej „chorobie sierocej”) albo po prostu sprawy drugorzędnej, nieistotnej dla wiary.
Pelagiusz z Asturii
Początki sedewakantyzmu?
W odpowiedzi na artykuł x. Maessena pod tytułem „Sedewakantyzm” – zamieszczony w gazecie Catholic pod nagłówkiem „Kończąc z sedewakantyzmem”.
Ten dokument ma na celu przedstawić kontrargumenty i krytykę artykułu x. Maessena w jak najbardziej zwięzły sposób. Akapity ponumerowano tak, aby można było łatwo się do nich odnieść, gdyby x. Maessen lub inny publicysta FSSPX chciał to zrobić. Nie wszystkie z argumentów x. Maessena zostały tu powtórzone, ale każdy z nich doczekał się odpowiedzi. Zachęcam czytelników do przejrzenia w całości artykułu x. Maessena. Jest to z pewnością najlepsza, najbardziej merytoryczna i kulturalna próba odpowiedzi na zarzuty wobec Jana Pawła II, jaką kiedykolwiek widziałem. Czytaj dalej
Pelagius Asturiensis 