Prorocze słowa na rok przed konsekracją biskupią

Widać, że arcybiskup Lefebvre dobrze wiedział, co to znaczy konsekrować biskupów bez zgody panującego Papieża, a tym bardziej wbrew jego woli. Czyn, który zgodnie z zasadą epikei byłby słuszny w sytuacji niemożności odniesienia się do prawodawcy, był iście schizmatycki biorąc pod uwagę oficjalne uznanie Jana Pawła II jako „głowy” Kościoła katolickiego przez abpa Lefebvre’a. Bp de Castro Mayer, według relacji kilku naocznych świadków, uważał najpóźniej wówczas inaczej i przed ceremonią 29 czerwca, 1988 roku oświadczał wobec rzesz wiernych, że „nie mamy papieża”.

Od prezbitera novus ordo do katolickiego kapłana, czyli droga x. Michała Oswalta

Warto zapoznać się z chwalebną historią x. Michała Oswalta, który z powodów wątpliwości teologicznych przestał odprawiać novus ordo, dokształcił się w Zgromadzeniu Maryi Królowej Niepokalanej i trzy lata temu przyjął święcenia w ważnym rycie katolickim z rąk bpa Pivarunasa (można o nim poczytać na blogu True Restoration: wywiad z 2009 roku i wywiad z 2011 roku). Gdy opuścił modernistyczny neokościół zwrócił się do swoich byłych współbraci w „prezbiteracie” słowami poniższego listu.

Pelagiusz z Asturii

Odrzucenie fałszywego kościoła
(List do duchowieństwa diecezji Rockford)
X. Michał Oswalt

Nota redakcyjna: Po sześciu latach studiów w Mundelein, soborowym seminarium w Chicago, Michał Oswalt został wyświęcony w nowym rycie święceń kapłańskich. Chociaż w seminarium trzymał się tradycyjnego katolickiego sposobu myślenia, to dopiero po otrzymaniu swojego pierwszego przydziału do parafii jego oczy tak naprawdę otworzyły się na skutki modernizmu. Z Bożej łaski, otrzymanej zwłaszcza dzięki codziennemu odmawianiu Różańca oraz całkowitemu poświęceniu się Jezusowi przez Maryję, przekonał się, że nowy soborowy kościół nie jest prawdziwym Kościołem katolickim. Ostateczne oświecenie przyszło, gdy pewnego dnia jego przełożony zadał mu pytanie: „Czy chcesz być członkiem przedsoborowego czy posoborowego Kościoła?”. Michał zrozumiał, że nie może już dłużej pozostać w soborowym kościele.

Do czego prowadzi kompromis z wrogiem

Kilka dni temu minęło osiemdziesiąt pięć lat od nieszczęsnego porozumienia między walczącymi katolikami, zwanymi Cristeros, a rządem masońskim Meksyku. Cała historia winna być znana każdemu katolikowi. Oto skrótowy opis tych wydarzeń:

Wojska Cristeros zawsze walczyły pod sztandarem Chrystusa Króla i Najświętszej Dziewicy z Guadalupe

Trzecim powodem [ostatecznej klęski cristeros – przyp. PA] była ugodowa postawa papieża Piusa XI, który wprawdzie po raz kolejny potępił antyreligijne prześladowania w alokucji konsystorialnej Misericordia Domini (20 XII 1926), lecz polecił biskupom meksykańskim przyjąć ogólnikowe propozycje Callesa. 21 VI 1929 roku, w wyniku negocjacji pomiędzy p.o. prezydenta, Emiliem Portesem Gilem (1890-1978) a biskupami: Leopoldem Ruizem (przebywającym na wygnaniu w Waszyngtonie, jako delegat apostolski) i Pascualem Diazem, oraz papieskim agentem, amerykańskim księdzem Johnem J. Burke’m, przy mediacji ambasadora USA Dwighta W. Morrowa, zawarto porozumienie, zwane arreglos, czyli układami. Biskupi zobowiązali się odwołać „strajk” religijny i uznać konstytucję z 1917 roku, natomiast rząd zadeklarował, iż nie jest intencją ani Konstytucji, ani innych praw, ani rządu Republiki „zniszczyć tożsamość Kościoła katolickiego, ani żadnego innego, ani też wtrącać się w jakikolwiek sposób do ich funkcji duchowych”

„FSSPX, ‘Ruch Oporu’ i sedewakantyzm”, wykład bpa Donalda Sanborna

21 grudnia 2013 roku Jego Ekscelencja x. bp Donald Sanborn wygłosił wykład o prawidłowej reakcji na Sobór Watykański II. Omawia różne odpowiedzi i możliwości, czyli drogę obraną przez indultowców, którzy zachowują pewne preferencje estetyczne w obrębie religii Novus Ordo, Bractwo Kapłańskie Św. Piusa X i jego sympatyków, którzy trwają w komunii z Novus Ordo przez wymienianie modernistów w kanonie Mszy świętej, tak zwany Ruch Oporu, nowy twór teologii FSSPX oraz stanowisko sedewakantystyczne, które jako jedyne odcina się od herezji modernizmu i jej wyznawców.

W rocznicę konsekracji J. Eks. x. bpa Donalda J. Sanborna

Bp Donald J. Sanborn (ur. 19 lutego 1950 w Nowym Jorku, USA) wyświęcony został na kapłana przez abpa Marceliego Lefebvre’a 25 czerwca 1975 w Ecône, w Szwajcarii. Od roku 1977 był rektorem seminarium FSSPX pod wezwaniem świętego Józefa w Armadzie (Michigan). Na początku roku 1983 wraz z ośmioma innymi amerykańskimi księżmi Bractwa został usunięty ze zgromadzenia za publicznie wyrażony sprzeciw wobec bezsensownych starań abpa Lefebvre’a o pogodzenie się z modernistami w Rzymie. Założyli oni Bractwo Świętego Piusa V, z którego większość założycieli później odeszła. X. Sanborn założył w 1995 roku Seminarium Przenajświętszej Trójcy, również w Michigan, jednakże przeniósł je na Florydę, do Brooksville, jesienią 2005 roku. 19 czerwca 2002 roku przyjął sakrę biskupią z rąk bpa Roberta McKenny, OP.

Pelagiusz z Asturii

Przepisy Kościoła odnoszące się do współżycia katolików z heretykami

Przepisy Kościoła odnoszące się do współżycia katolików z heretykami
x. Franciszek Bączkowicz CM

Przepisy te ustanowione są w tym celu, aby katolicy nie narażali się na popadnięcie w herezję, a heretycy nawrócić się mogli na wiarę prawdziwą.

1. Heretycy formalni, to jest ci, którzy świadomie trwają w herezji, są na drodze potępienia i dlatego trzeba starać się o ich nawrócenie.
2. Heretycy podlegają ekskomunice (kan. 2314), a wszyscy ich poplecznicy i obrońcy są podejrzani o herezję (kan. 2316). Wyłączeni ze współuczestnictwa wiernych mają w Kościele prawa ograniczone, chociaż jako ochrzczeni podlegają jurysdykcji Kościoła (por. kan. 87).
3. Katolikom jest wzbronione uczestnictwo z heretykami w sprawach religijnych (communicatio in sacris). Nie wolno więc heretyków dopuszczać do uczestnictwa w nabożeństwach (communicatio passiva), ani też brać udziału in sacris haereticorum (c. activa).

Czym jest herezja – x. Adolf Tanquerey

O herezji
Ks. Adolf Tanquerey

Definicja:Herezja jest to dobrowolny i uporczywy błąd przeciwny prawdzie wiary, którego trzyma się człowiek ochrzczony zachowujący miano chrześcijanina (Haeresis est homini christiani error voluntarius et pertinax contra veritatem fidei).

Wyjaśniam: a) chrześcijanin (homo christianus), to jest ten, kto przyjął wiarę przez chrzest; b) błąd dobrowolny (error voluntarius): herezja bowiem zasadza się na wyraźnym przyzwoleniu (assensu positivo) umysłu i woli, czyli na wolnym i rozmyślnym osądzie; c) uporczywy (pertinax): ten jest uporczywy kto, chociażby przez krótki czas, swój prywatny osąd przedkłada nad autorytet Boga i osąd Kościoła; d) przeciwny prawdzie wiary (contra veritatem fidei), mianowicie: 1) zaprzeczając prawdzie objawionej (dogma revelatum negando), lub 2) dopuszczać prawdę objawioną odrzucając przy tym autorytet Boga, chociażby dla ludzkich racji ją przyjmował, lub 3) zaprzeczając najwyższej prawdomówności Boga (negando summam Dei veracitatem).

Suche dni letnie

Suche dni (łac. „quattuor tempora”), występujące cztery razy w roku, należą do dni pokutnych, podczas których wszystkich katolików od 21 do 60 roku życia (wyłącznie) obowiązuje post ścisły. Pochodzą z czasów apostolskich i mają każde (zimowe, wiosenne, letnie i jesienne) swoje własne znaczenie, liturgię, intencje modlitewne, ponadto są tradycyjnymi dniami udzielania święceń (zwyczaj udzielania święceń kapłańskich w święto apostołów Piotra i Pawła jest „nowoczesny”). Jutro, w piątek oraz w sobotę, 11, 13 i 14 czerwca wypadają suche dni letnie (środa, piątek i sobota w oktawie Zesłania Ducha Świętego). Podobnie jak w ubiegłą sobotę, wigilię tejże uroczystości, obowiązuje post ścisły. Poniżej zamieszczam wszystkie zasady postu obowiązujące katolików.

Trzy zasady jak odróżnić heretyka

Trzy zasady jak odróżnić heretyka
Wybuchowy, dwuminutowy film wyjaśnia jak.
x. Antoni Cekada

Jak można odróżnić heretyka od prawdziwego katolika? Odpowiedź na to pytanie zawsze była najwyższej wagi dla wiernych katolików w obliczu błędów posoborowej epoki.

A ostatnio odpowiedź stała się jeszcze bardziej nagląca w erze Franciszka, „Papieża Gwiazdy Medialnej”, którego wypowiedzi wywołały niepokój pośród kardynałów i urzędników watykańskich, doprowadzając do tego, że jeden z tych ostatnich właściwie powiedział o wprowadzaniu pomysłów Franciszka dotyczących sakramentów dla rozwodników i ponownie poślubionych jako „przekraczaniu granicy herezji”.

Ten krótki film Epicheia Media Productions tu przedstawiany streszcza trzy zasady odróżniania heretyka, wyjęte z Teologii moralnej według nauczania św. Alfonsa Liguoriego o. Piotra Scaviniego. Daje widzom krótkie, jasne streszczenie zasad, które należy zastosować do Franciszka i innych takich, jak on.

O divinum Cor Iesu

W miesiącu szczególnie poświęconym Najświętszemu Sercu Pana Jezusa polecam piękną modlitwę:

O divínum Cor Iesu, præsta, quæso, animábus purgántibus réquiem ætérnam, hódie moritúris grátiam finálem, peccatóribus veram pœniténtiam, pagánis fídei lucem, mihi meísque ómnibus tuam benedictiónem. Tibi ergo, Cor Iesu piíssimum, omnes has ánimas comméndo et pro ipsis tibi óffero ómnia tua mérita una cum méritis beatíssimæ Matris tuæ omniúmque Sanctórum et Angelórum atque ómnibus Missárum sacrifíciis, sacris Communiónibus, oratiónibus et bonis opéribus, quæ hódie in toto christianórum orbe peragúntur. Amen.

Kiedyś znalazłem ją w jakimś modlitewniku, była zaopatrzona odpustem, chyba czterdziestu dni toties quoties.