Kazanie bpa Sanborna o św. Piusie X

W święto prawdziwego Papieża, pogromcy modernizmu.

Pelagiusz z Asturii

W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

W najbliższy wtorek obchodzimy uroczystość świętego Piusa X. Niemożliwe, byśmy nie zwrócili szczególnej uwagi na tego wielkiego świętego, gdyż jest on naszym przywódcą w walce z modernizmem. Nasz opór wobec modernizmu nie opiera się bowiem na naszym własnym autorytecie, lecz raczej na autorytecie owego wielkiego papieża i świętego, który sto lat temu wskazał modernistów palcem, i powiedział: „Jeśli uda im się zrealizować postulowany przez siebie program, zniszczą Kościół”. I właśnie walka z modernizmem jest bez wątpienia najważniejszym aspektem jego życia. Stanowi też prawdopodobnie główną przyczynę, dla której został ogłoszony świętym.

Co w czasach dzisiejszych jest najpotrzebniejsze?

Kto należy do Kościoła? Żywi. W Kościele są trzy kategorie ludzi. Żywi, śpiący i umarli. Według piętna, jakie jedni albo drudzy nadają całości, mamy parafie żywe, śpiące lub umarłe. Żywą parafią jest ta, która ma świeckich apostołów. Pius X w rozmowie z kardynałami zapytał: Co w czasach dzisiejszych jest najpotrzebniejsze? Katolickie szkoły, powiedział jeden; więcej kościołów, rzekł drugi; więcej księży, wtrącił trzeci. Wtedy zabrał głos papież: „To, czego w tej chwili najwięcej brak w każdej parafii, to kilku świeckich ludzi cnotliwych, wykształconych, pełnych odwagi – prawdziwych apostołów!”.

Jak św. Pius X potraktował pewnego biskupa

Dzisiaj Kościół obchodzi święto jednego z największych Następców św. Piotra na Stolicy Apostolskiej. Zobaczmy, jak ów święty, który chciał bić pięściami modernistów, traktował biskupów, swoich podwładnych, którzy niebezpiecznie oddalali się od prawowierności katolickiej. Nie wahał się potępiać, ekskomunikować, degradować, jak odpowiedzialny Ojciec powierzonej mu rodziny i prawdziwy Pasterz strzegący trzody przed wilkami w owczej skórze.

Sancte Pie X, ora pro nobis!

„Pascendi Domini gregis”, encyklika potępiająca modernizm z dnia 8 września 1907 roku

„Notre charge apostolique”, encyklika o błędach Sillonu
z 25 sierpnia 1910 roku

„Przysięga antymodernistyczna”, przepisana przez Motu proprio Sacrorum antistitum z dnia 1 września 1910

Największym hołdem, jaki złożyć możemy temu wielkiemu świętemu, jest przeczytać te i innego jego teksty i je znać dobrze.

Sancte Pie X, ora pro nobis!

Pelagiusz

 

W setną rocznicę śmierci św. Piusa X

Gdy sto lat temu umierał św. Pius X prawdopodobnie nie przypuszczał, że wystarczy kilka krótkich dekad, by moderniści przejęli wszystkie stanowiska kościelne, włącznie ze wszystkimi diecezjami aż po rzymską. Potępiony przez niego modernizm został podczas Soboru Watykańskiego II oficjalną teologią tworu, który niejako zastąpił Kościół katolicki. Masy ludzi uznają bowiem tę heretycką sektę za ostoję prawdy i moralności, nie rozumiejąc zupełnie na czym polega modernizm.

Nawet ci, którzy z początku rokowali nadzieje na całkowite odcięcie się od heretyka, kontynuują trwanie w najwyższym stopniu jedności z widzialną głową modernistów poprzez odprawianie i słuchanie Mszy una cum uzurpatorem. Postawa ta skutkuje tylko coraz to większym pragnieniem „pełnej komunii” z nim, nie tylko takiej czysto formalnej.