Czego nauczyć nas mogą francuscy katolicy doby Rewolucji

Obecna sytuacja kapłanów przysięgających wierność dzisiejszym wrogom wiary, jest analogiczna. Prowadzi do schizmy i herezji. Za wstawiennictwem dzisiejszego patrona, św. Jana Marii Vianney, módlmy się za tych wszystkich kapłanów, aby zrozumieli swój błąd i odcięli się od apostatów.

Sancte Ioannes Maria Vianney, ora pro nobis.

Pelagiusz z Asturii

Początek rozdziału II. Mały pastuszek w czasie rządów Terroru (1793-1794)

Ani splądrowanie konwentu św. Łazarza ani zajęcie Bastylii (13 i 14 lipca, 1789 roku), ani dekret odbierający klerowi dobra (2 listopada), ani prawo, które znosiło śluby zakonne i klasztory (13 lutego 1790 roku) zdawały się nie dotykać zwykłych ludzi na wsi: byli słabo poinformowani, albo jeszcze nie rozumieli. Pozostawali spokojni aż po dzień, kiedy Rewolucja, a nie Konstytucja cywilna kleru, zagroziła ich kapłanom i ich ołtarzom (26 listopada 1790 roku).

Testament Króla zgładzonego przez masońską rewolucję

W 221 rocznicę śmierci Króla Ludwika XVI. Requiescat in pace. Amen.

Jan Jakub Hauer (1751-1829), Les adieux de Louis XVI à sa famille („Pożegnanie Ludwika XVI ze swoją rodziną”, które miało miejsce 20 stycznia, 1793 roku). Obraz w zbiorach Muzeum Carnavalet w Paryżu, zdjęcie Pelagiusza

W Imię Przenajświętszej Trójcy – Ojca, Syna i Ducha Świętego:

Dziś, 25 grudnia [roku] 1792, ja, Ludwik XVI Król Francji, będąc już ponad cztery miesiące uwięziony wraz z moją rodziną w wieży Temple w Paryżu przez tych, którzy niegdyś pozostawali moimi poddanymi, a także pozbawiony możności jakiegokolwiek porozumiewania się, nawet z rodziną, od dnia 11 bieżącego miesiąca; co więcej – włączony w proces, którego zakończenia nie sposób przewidzieć z uwagi na ludzkie nastroje, a którego powodu ani znaczenia nie podobna znaleźć w żadnym istniejącym prawie, nie mając zaś prócz Boga, któremu się poświęcam, żadnych innych świadków moich myśli, niniejszym oświadczam w Jego obecności moje ostatnie życzenia i uczucia.