Święty Tomasz z Akwinu i Niepokalane Poczęcie

W 1854 roku Papież Pius IX ogłosił dogmat o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny, jako oparty na stałym i odwiecznym wierzeniu Kościoła.

Święto Niepokalanego Poczęcia otoczone zostało tak przemożną powagą w Kościele katolickim, że otrzymało ono w wielu Państwach rangę święta obowiązkowego (między innymi w Polsce). Dlatego należy dzień ten święcić na sposób niedzieli, poprzez wysłuchanie Mszy świętej, lub z racji niemożności, w inny pobożny sposób. (Ponadto w 1957 roku przeniesiono obowiązek postu ścisłego z wigilii Wniebowzięcia na wigilię Niepokalanego Poczęcia.)

Ciekawym wątkiem, często powtarzanym przy okazji tego święta czy też różnych dysput teologicznych a propos błądzenia skądinąd wybitnych teologów katolickich (zazwyczaj aby wybielić współczesnych modernistów lub pseudotradycjonalistów), jest opinia jakoby święty Tomasz z Akwitnu, bez żadnej wątpliwości najwybitniejszy teolog wszechczasów, odmawiał Matce Bożej przywileju jej poczęcia bez grzechu pierworodnego. Prawda ma się zupełnie inaczej, dlatego polecam lekturę poniższego artykułu.

Qui est vraiment dans l’angoisse ? Ou l’anti-sédévacantisme non-théologique de Mgr Williamson

M. Bergoglio, le „pape” des modernistes, sodomites, juifs et lefebvristes comme Mgr Williamson. Mauvais pape, mais toujours et à tout prix pape?

Si l’on lit les deux derniers Commentaires Eleison de Mgr Williamson (no. 341 du 25 I et 342 du 1 II 2014) en vain cherche-t-on des arguments vraiment théologiques pour réfuter ce qu’on appelle le sédévacantisme. L’obstination avec laquelle Son Excellence reconnait la légitimité des hérétiques manifestes occupant Rome comme les Vicaires du Christ n’est comparable qu’avec l’obstination de ceux-ci dans leurs abominations hérétiques. Toutefois, rien d’essentiel n’a changé, tant à Rome que dans la FSSPX, depuis le désastre conciliaire : les modernistes sont toujours aussi éloignés de la religion catholique et Mgr Williamson est toujours aussi prêt de les appeler les plus orthodoxes catholiques  (una cum fámulo tuo Papa nostro Francisco, et Antístite nostro N., et ómnibus orthodóxis, atque cathólicæ et apostólicæ fídei cultóribus…).