W swych „Komentarzach Eleison” biskup Williamson czasami wraca do sedewakantyzmu, a czyni to zwłaszcza w ciągu ostatnich dwóch czy trzech lat. Przedstawiając jednakże zwykle bardzo skrzywiony obraz stanowiska, z którym polemizuje, nie przyczynia się do poważnej debaty na ten ważki temat.
Ostatnią próbą obalenia stanowiska sedewakantystycznego jest „Komentarz” Ekscelencji z 8 października bieżącego roku. Jego tytuł brzmi, nomen omen, „Sedewakantyzm raz jeszcze – II” dostępny na stronie Inicjatywy Św. Marceliego.
Kilka dni później pojawiła się odpowiedź w formie wideo-wywiadu, który przeprowadza x. Desposito z biskupem Sanbornem z Seminarium Trójcy Przenajświętszej na Florydzie w USA. Poniżej przedstawiam ów filmik z polskimi napisami.
Tłumaczowi serdeczne Bóg zapłać.
Bp Sanborn odnosił się już wcześniej do antysedewakantystycznych argumentów bpa Williamsona, choćby w artykule, w którym dowodził podobieństwa między teologią Ekscelencji a heretyka Hansa Kunga („Odpowiedź biskupowi Williamsonowi co do wakatu Stolicy Rzymskiej”). Wygląda na to, że ta polemika będzie tylko intensywnieć, wraz z wzrostem zainteresowania tym tematem wśród tradycjonalistów brytyjskich (i nie tylko), rosnącą liczbą wiernych porzucających „ruch oporu” i przechodzących do sedewakantystycznej kaplicy w Londynie (gdzie regularnie jeździ bp Sanborn i inni kapłani) oraz zwykłego niezadowolenia, a nawet zgorszenia wiernych „ruchu oporu” z różnych posunięć biskupa Williamsona, jak np. uznanie „duchowych owoców” Novus Ordo Missae czy dawanie publicznego apostolatu xiędzu pederaście.
Przy okazji polecam artykuł x. Murro objaśniający zasadniczy błąd biskupa Williamsona i całej ekońskiej szkoły teologicznej na temat nieomylności magisterium zwyczajnego Kościoła: „Biskup Williamson przeciw Soborowi Watykańskiemu… Pierwszemu!”.
Pelagiusz z Asturii
Pelagius Asturiensis 