Święto Matki Dobrej Rady jest świętem patronalnym założonego we Włoszech Instytutu Matki Dobrej Rady. Stanowiskiem teologicznym wszystkich jego członków, księży, braci, sióstr i świeckich jest tzw. teza z Cassiciacum opracowana przez jednego z najwybitniejszych tomistów XX wieku i głównego autora „Krótkiej analizy krytycznej Novus Ordo Missae”, o. Ludwika Michała Guerard des Lauriers OP. O samych okolicznościach powstania Instytutu można przeczytać tutaj.
Pelagiusz z Asturii
W grudniu 1985 roku czterech włoskich kapłanów, należących dotychczas do Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X, wystąpiło ze zgromadzenia arcybiskupa Marceliego Lefebvre’a i założyło w Turynie Instytut Matki Dobrej Rady.
Natura Instytutu
Instytut nie jest zakonem, lecz, zgodnie z kanonem 707 kodeksu prawa kanonicznego (piuso-benedyktowskiego), stowarzyszeniem lub sodalicją wiernych założonym w tym celu, aby łatwiej wykonywać dzieła kultu, miłości i pobożności, które zawsze były zatwierdzone przez Kościół. Jest więc otwarty na wiernych obu płci, duchownych i świeckich.
Cel Instytutu
Poprzez odprawianie Najświętszej Ofiary Mszy, kapłani Instytutu pragną oddawać Bogu należną Mu chwałę; dalej, dla wszystkich swych członków Instytut zamierza stanowić, w tych czasach dezorientacji, narzędzie wytrwania w całkowitej wierności depozytowi wiary objawionej przez Boga i przedstawianej przez nieomylne nauczanie Kościoła katolickiego. Inne cele Instytutu to: rozpowszechnianie nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, szczególnie pod wezwanie Matki Dobrej Rady, szerzenie zdrowej doktryny, ze szczególną uwagą dla współczesnych problemów teologicznych i wynikająca zeń walka z herezjami przeciwnymi wierze katolickiej, formacja intelektualna, duchowa i dyscyplinarna duchowieństwa, praktyka dzieł miłosierdzia duchowego i cielesnego. Duch Instytutu zawiera się w jego zawołaniu: Chwała Bogu, wierność Kościołowi, świetość dla nas, miłość dla bliźniego.
Instytut i Kościół
Wszyscy członkowie Instytutu są i chcą pozostać wiernymi i posłusznymi synami Kościoła świętego, katolickiego, apostolskiego i rzymskiego, założonego przez Jezusa Chrystusa ze świętym Piotrem i jego prawowitymi następcami, rzymskimi biskupami, jako widzialną głową. Obecnie Instytut nie został jeszcze kanonicznie zatwierdzony i erygowany przez władze kościelne z powodu obecnej sytuacji władzy Kościoła po Soborze Watykańskim II. Wszyscy jego członkowie, jednakże, z góry podporządkowują się wszelkiej decyzji prawowitej władzy Kościoła nad nimi i ich sodalicją.
Instytut i kryzys otwarty przez Sobór Watykański II
Wszyscy, niestety, stwierdzają, jak to Kościół przechodzi jedną z tych przepowiedzianych przez Pana Jezusa burz, być może najgorszą w całej swej wielowiekowej historii. Dla Instytutu źródło tego kryzysu tkwi w Soborze Watykańskim II. Nauczanie Soboru Watykańskiego II o kolegialności biskupiej, o wolności religijnej, o ekumeniźmie i przynależności niekatolików do Ciała Mistycznego Chrystusa, o niechrześcijańskich religiach, a w szczególności o judaiźmie, o relacjach między Kościołem a światem współczesnym, etc., jest w sprzeczności z nauczaniem Kościoła, wielu Papieży i wielu Soborów Ekumenicznych. Reformy liturgiczne, w szczególności Mszy świętej, i prawa kanonicznego, są szkodliwe dla dusz, sprzyjają protestanckiej herezji i ogłaszają za dozwolone to, co, przeciwnie, jest z prawa boskiego niedozwolone (jak wspólnota w rzeczach świętych [communio in sacris – przyp. tłum.] z heretykami, na przykład). To wszystko nie może pochodzić od Kościoła katolickiego, prowadzonego przez Ducha Świętego oraz od prawowitego następcy Piotra, obdarzonego darem nieomylności. Instytut, wobec tego bezprecedensowego kryzysu, który z konieczności dotyczy tych, którzy zatwierdzili soborowe dokumenty i następujące po nich reformy, zdaje sobie sprawę, że nie może przyjąć tych nowych doktryn przeciwnych wierze i obyczajom, ale że nie może też zagrzewać wiernych do nieposłuszeństwa wobec prawowitej władzy w Kościele. Wobec tego, za teologiczną tezą zwaną z Cassiciacum (od nazwy pisma teologicznego, które jako pierwsze ją opublikowało), Instytut przyjmuje stanowisko nieodżałowanego dominikańskiego teologa, ojca M. L. Guérard des Lauriers, członka Papieskiej Akademii św. Tomasza, profesora na Papieskim Uniwersytecie na Lateranie i w Saulchoir (Francja), według którego Paweł VI i jego następcy, choć kanonicznie wybrani do papiestwa, nie mają jednak Władzy (Autorità – przyp. tłum.) papieskiej. W terminach scholastycznych, według rozróżnienia nauczanego już przez wielkiego komentatora św. Tomasza w XV wieku, kardynała Gaetano, i używanego przez św. Roberta Bellarmina, są oni „papieżami” materialnie (materialiter – przyp. tłum.), ale nie formalnie (formaliter – przyp. tłum.), bowiem nie dążąc do wypełnienia dobra Kościoła i nauczając błąd i herezję, w żaden sposób nie mogą, jeśli najpierw nie wycofają swych własnych błędów, otrzymać od Chrystusa władzy rządzenia, nauczania i uświęcania Kościoła.
Czym się zajmuje Instytut
Wszystkim tym, co zawsze robili katoliccy kapłani i wierni. W szczególności oto niektóre dzieła:
* Odprawianie Mszy świętej, pomijając imię Papieża w Kanonie Mszy, według przepisów rubryk na okres wakatu Stolicy. Kapłani Instytutu odprawiają Mszę wyłącznie według Mszału rzymskiego promulgowanego przez św. Piusa V i zreformowanego przez św. Piusa X. Obecnie Msza jest odprawiana w piętnastu różnych miejscach (włącznie z Rzymem) we Włoszech, sześciu miejscach we Francji, jednym w Belgii, jednym w Holandii i w końcu w jednym w Argentynie.
* Formacja kapłańska, poprzez założenie seminarium poświęconego św. Piotrowi Męczennikowi, usytuowanego w Verrua Savoia (Turyn), w miejscowości Carbignano, gdzie znajduje się również centralna siedziba Instytutu. Instytut ma cztery inne domy: jeden w Romagni, jeden we Francji, jeden w Belgii i jeden w Argentynie.
* Formacja duchowa, poprzez głoszenie Ćwiczeń Duchowych św. Ignacego Loyoli i organizowanie pieszej pielgrzymki z Osimo i Loreto.
* Formacja chrześcijańska młodzieży poprzez kolonie wakacyjne, dla małych chłopców i dziewcząt według metody Krucjaty eucharystycznej oraz obozy dla młodzieży.
* Formacja intelektualna, poprzez publikację trymestrialnego pisma „Sodalitium”, wykłady publiczne i wydawanie książek przez Centrum kulturalne i biblioteczne Sodalitium (miejscowość Carbignano 36, 10020 Verrua Savoia, Turyn).
* Uczynki miłosierdzia wobec biednych i potrzebujących, w szczególności wielodzietnych rodzin, we współpracy ze Stowarzyszeniem Mater Boni Consilii.
Klikając w poniższy odnośnik można obejrzeć film Instytut Mater Boni Consilii – historia rozpoczęta 30 lat temu…
https://gloria.tv/embed/frame/media/5ynxaMPKgmU/width/384/height/216
Z języka włoskiego tłumaczył Pelagiusz z Asturii. Źródło: „Chi siamo” ze strony Instytutu Matki Dobrej Rady.
Pelagius Asturiensis 