Bp Williamson ma konsekrować biskupa

Ciągłość linii abpa Lefebvre’a

Wielu już zapewne wie, że x. bp Ryszard Williamson ma w przyszły czwartek, na świętego Józefa, konsekrować kolejnego biskupa. Nie jest to żadna zresztą tajemnica, odkąd został usunięty z Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X było oczywiste, że taka chwila nadejdzie. Skoro władze FSSPX „zdradziły walkę arcybiskupa Lefebvre’a”, a „sedewakantyzm jest liberalizmem”, to siłą rzeczy należy zapewnić ciągłość słusznej pragmatycznej drogi obranej przez założyciela Ecône i kontynuowanej przez brytyjskiego biskupa. Sam zresztą od około dwóch czy trzech lat mówił o takiej ewentualności. A nawet nadgorliwi członkowie tzw. „ruchu oporu” proponowali mu publicznie swoich kandydatów (strona Z Niepokalaną).

X. Faure i abp Lefebvre

Dla znających kulisy owego „ruchu oporu” najpewniejszym kandydatem był x. Jan Michał Faure, wieloletni przełożony meksykańskiego dystryktu FSSPX oraz seminarium w La Reja (Argentyna), członek wszystkich kapituł generalnych FSSPX. Co ciekawe, był jednym z trzech pierwotnych kandydatów na biskupa do słynnych konsekracyj w 1988, ale zamiast siebie zaproponował x. de Galarretę (co prawda, na początku miał być tylko jeden biskup: x. Williamson, potem abp Lefebvre dodał również x. Faure i x. Tissier de Mallerais. X. Faure zastąpiono na prośbę jego samego a skąd i kiedy doszedł x. Fellay – nie wiadomo). X. Faure zostawił FSSPX w 2013 roku, aby kontynuować posługę duszpasterską dla wiernych „ruchu oporu”.

Ponoć konsekrowany na biskupa w najbliższy czwartek może być również br. Innocenty Maria, założyciel i wieloletni przełożony dominikanów w Avrillé, którzy odcięli się od FSSPX w ubiegłym roku.

Wspomniana ceremonia ma mieć miejsce w klasztorze Krzyża Świętego w Nowym Fryburgu, w Brazylii, gdzie benedyktyńscy mnisi, przeżywszy doświadczenia z Le Barroux (które sami założyli), nigdy nie chcieli mieć nic do czynienia z rzymskimi apostatami. Jeszcze przed usunięciem biskupa Williamsona z FSSPX przełożony i członkowie brazylijskiego klasztoru publicznie wyrażali swoje poparcie dla jego działań.

Tak na marginesie, jeden z benedyktynów „ruchu oporu” otrzyma tam 28 marca święcenia kapłańskie (Reconquista).

Jak na razie wieści te zwiastują tylko przedłużenie życia ekońskiej szkole teologicznej, „lefebvryzmowi”, uzasadniającej stawianie oporu zwierzchności uznawanej za prawowitą w dziedzinie jej właściwej (dyscyplina powszechna, wiara i moralność). Aż po ostatnie bowiem „Komentarze Eleison” (cf. e.g. „KE” nr 399) bp Williamson odrzuca stanowisko sedewakantystyczne i wcale nie zapowiada się, gdyby nawet sam Bergoglio wyświęcił parę transseksualistów podczas czarnej mszy, żeby były biskup FSSPX uznał wakat Stolicy Apostolskiej.

Najśmieszniejszy w tym wszystkim jest jednak chyba płacz i zgrzytanie zębów indultowców całego świata, którzy obawiają się najgorszego: kolejnej ekskomuniki na następcę abpa Lefebvre’a, podczas gdy wszelkiej maści heretyków uważają za „następców apostołów” w jedności z „Wikariuszem Chrystusa”.

Pomimo swoich doktrynalnych błędów bp Williamson na pewno nic sobie z tego nie zrobi.

I jeszcze jedno. Biskup Williamson nie jest przywódcą „ruchu oporu” i zawsze się od takiego stawiania rzeczy odżegnywał. Jest niekwestionowanym duchowym przywódcą, ale niejednokrotnie podkreślał konieczność zachowania luźnych struktur, aby uniknąć niebezpieczeństwa odgórnego sterowania w złym kierunku „jedynej słusznej drogi”, którą wytyczył abp Lefebvre. Nie wyciągał nikogo z FSSPX. Ów „ruch oporu”, jak na to wszystko wskazuje, powstał spontanicznie i oddolnie i składa się z ludzi mających zdrowy odruch odcięcia się od rzymskich apostatów, choć trwają w błędzie, uznając ich nadal za hierarchów założonego przez Boskiego Mistrza Kościoła. Co prawda, coraz więcej w ich szeregach wyznawców „papiestwa” Ratzingera, ale to już zupełnie inna bajka, podobna do polskich wyznawców „Kościoła zaćmionego”.

Niemniej jednak, warto to podkreślić, w szeregach „ruchu oporu” są ludzie myślący i czas jeszcze pokaże, ilu pojmie powagę sytuacji obecnej. Niemieckojęzyczni xięża już prawie wszyscy się przekonali. Niektórzy francuscy xięża jeszcze pozostają opinionistami, nie wymawiając już apostaty w kanonie. Czas pokaże.

Pelagiusz z Asturii

P.S. Więcej informacji na temat nadchodzących konsekracyj: blog Non possumus.