Bezspornie jeden z największych teologów dwudziestego wieku, jeden z głównych teoretyków odnośnie kwestii obecnego wakatu Stolicy Apostolskiej (opracował teorię wakatu formalnego, zwaną tezą z Cassiciacum), O. Ludwik Michał Guérard des Lauriers całe życie był przede wszystkim skromnym dominikańskim zakonnikiem. Przez prawie dwadzieścia lat był profesorem na Lateranie, polemizował z nową teologią i krytykował poglądy Teilhard de Chardin, opracowywał teologiczne podstawy do trzech wielkich dogmatów maryjnych: Wniebowzięcia, Współpośrednictwa i Współodkupicielstwa (te dwa ostatnie, rzecz jasna, nie zostały ogłoszone uroczyście wskutek rewolucji soborowej i głębokiej antymaryjności wszystkich heretyckich uzurpatorów), przez pewien czas był również spowiednikiem Papieża Piusa XII (został zastąpiony przez Augustyna Beę).
W latach soborowej rewolucji współpracował z konserwatywnym Coetus Internationalis Patrum oraz przygotował, jako główny autor, sławną „Krótką analizę krytyczną Novus Ordo Missae”. Następnie wykładał w międzynarodowym seminarium św. Piusa X w Ecône, skąd został usunięty w 1977 roku za nauczanie, że soborowi antypapieże nie są papieżami katolickimi (w tym czasie abp Lefebvre pragnął pogodzić się z nimi). W między czasie opracował stanowisko teologiczne zwane tezą z Cassiciacum. Konsekrowany na biskupa przez J. Eks. x. abpa Marcina Thuca 7 maja, 1981 roku, sam przekazał katolickie biskupstwo Niemcowi Gunterowi Storckowi (23 marca, 1984), amerykańskiemu dominikaninowi Robertowi McKennie (22 marca, 1986) i Włochowi Franciszkowi Munariemu, ówczesnemu przełożonemu Instytutu Matki Dobrej Rady (25 listopada, 1987). Zmarł 27 lutego, 1988 roku i jest pochowany na cmentarzu w Raveau (Francja), w miejscowości, w której spędził ostatnie lata swego życia na modlitwie i refleksji.
Bp Guérard des Lauriers przyjmujący sakrę biskupią z rąk J. Eks. x bpa Piotra Marcina Thuca
Polecam nieco bardziej szczegółowy opis życia (niestety tłumaczenie jest niedokończone) z bloga Semper fidelis et paratus:
Całość po włosku: „La vita di Mons. Guérard des Lauriers” i po francusku: „La vie de Monseigneur Guérard des Lauriers” autorstwa x. Józefa Murro IMBC.
Requiem aeternam dona ei Domine. Et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace. Amen.
Pelagiusz z Asturii
Pelagius Asturiensis 
To była wielka postać, jedna z największych naszych czasów a tak powszechnie mało znana. Przy całym szacunku do osoby arcybiskupa Lefebvre-ten drugi jest nadmiernie przereklamowany, popełnił bardzo ciężki błąd usuwając o. Gerarda z funkcji rektora swojego seminarium-dziś FSSPX było by autentyczną awangardą a jest tym co mamy. Jak widać prawdziwe Boże dzieła dokonują się w głębokiej ciszy tak jak ostatnie lata tego biskupa. ( Mała uwaga do Pana Pelagiusza-narodowości piszemy wielką literą!).
Szanowny Panie,
Słuszna uwaga, aż nie do wiary, że taki tam błąd był. O ile pamiętam, najpierw miałem przymiotniki, jak w przypadku bp McKenny, a potem przeszło na narodowości i mała litera została.
Postaram się uważać na przyszłość.
In Christo Rege,
Pelagiusz
To tylko mały błąd. Błądzenie doktrynalne jest dużo gorsze.Pozdrawiam!
Pojawiła się w internecie odpowiedż bp. Sandorna na komentarze eleison dp. Wiliamsona krytykujące nas sedewakantystów czyli normalnych katolikówl Sam nie potrafię. Jest szansa na polskie tłumaczenie? Podobno zabójcze jak twierdzą na Cathinfo.
Pozdrawiam : janusz z Mojrzeszowa
Szanowny Panie,
Słyszałem, że pojawi się na stronie ultramontes w najbliższym czasie.
In Christo Rege,
Pelagiusz
Przetłumaczcie wreszcie na polski jego teze. Myślę, że to byłby jeden z ważniejszych tekstów oparty na argumentacji dobrego teologa.
Szanowny Panie,
O ile mi wiadomo, teza za została przetłumaczona już parę lat temu. Proszę się zwrócić do Redakcji pisma „Katolik. Głos tradycji” (glostradycji@gmail.com). O ile się nie mylę, Redakcja wydała papierową wersję tłumaczenia polskiego.
In Christo Rege,
Pelagiusz
Streściłem ją tutaj: https://pelagiusasturiensis.wordpress.com/2017/06/01/teza/, bowiem, gdy się rozumie daną rzecz, łatwiej jest samemu ją opisać, niż tłumaczyć z obcego języka, a na to czasu brak.