Archanioł (Arcangelo) Corelli (1653-1713), Concerto Grosso dla dwóch skrzypców, cello, instrumentów strunowych i basso continuo w G moll „Fatto per la notte di Natale”, Op. 6 Nr 8, 1. Vivace, 2. Grave „Arcate, sostenuto e come sta”, 3. Allegro, 4. Adagio – Allegro – Adagio, 5. Vivace, 6. Allegro, 7. Pastorale (largo). Na okres Bożego Narodzenia polecam to muzyczne arcydzieło katolickiego baroku wspaniałego kompozytora włoskiego w kilku różnych interpretacjach.
I. Wspaniałe, jedno z najlepszych jakie znam, wykonanie pod kierownictwem Trevora Pinnocka (prawdopodobnie prowadzącegu tu zespół The English Concert):
II. W wykonaniu Musica Amphion pod kierownictwem Piotra Jana (Pietr-Jan) Beldera:
Mov. 1-3:
Mov. 4-5:
Mov. 6-7:
III. W wykonaniu I Solisti Veneti pod kierownictwem Klaudiusza Scimone:
IV. W wykonaniu Freiburger Barockorchester:
V. W wykonaniu Accademia degli Astrusi, pod kierownictwem Fryderyka Ferri’ego:
VI. W wykonaniu Słowackiej Orkiestry Kameralnej, pod kierownictwem Bogdana Warchala:
Pelagiusz z Asturii
Pelagius Asturiensis 
II wykonanie, jest zdecydowanie najwierniejsze zasadom baroku, dodane ozdobniki tam, gdzie zwyczajowo się je dodawało, ręce się nie trzęsą, jak tym ze Słowacji. Reszta gra tylko to, co zapisano w nótach – albo nawet nie, a do tego III, V i VI na instrumentach współczesnych, które mają zupełnie inne brzmienie. W Accademia degli Astrusi grają chyba roboty, a tym z Freiburga myślałem, że struny pękną taką rąbankę z tego zrobili.
Barokowa muzyka jest przepiękna. Niestety, Włosi raczej nie używali trąb i kotłów, które od wieków były instrumentami ogłaszającymi nadejście króla. Dlatego wolę polski barok, na Boże Narodzenie akurat pasuje Pasterka Marcina Józefa Żebrowskiego. W internetach znalazłem tylko jej fragment:
http://tnij.org/pasterkawrzuta
Szanowny Panie,
I. wykonanie przypadło mi do gustu, ponieważ lubię szybszy barok. Ale ostatecznie nie mogę się z Panem nie zgodzić.
Co do Mszy Żebrowskiego także. Znam ją, jest przepiękna.
Rzeczywiście barok na nowoczesnych instrumentach powinienem był wyrzucić.
In Christo Rege,
Pelagiusz