Ojciec Aubry – Ludzie z zasadami
To, czego nam potrzeba, to chrześcijanie i kapłani radykalni w dobrym. Gdy idee panujące, dezercje i zgorszenia, zabiorą Kościołowi połowę, potem trzy czwarte, potem dziewięć dziesiątych, potem dziewięćdziesiąt dziewięć setnych, potem dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcznych jego rodziny, jeśli jeden tysięczny pozostający wierny będzie wspaniały i radykalny, wszystko będzie wygrane, bowiem ten jeden tysięczny ukształtuje małą, ale waleczną armię Gedeona, zdrowe i nienaganne nasienie nowego społeczeństwa.
Jakże potężniejsza byłaby, dla odrodzenia ludu takiego, jak nasz, taka falanga, która ukończyła solidne szkoły teologiczne, uzbrojona w całą nadprzyrodzoną siłę Ewangelii, wzmociona zasadami pewnymi i niezachwianymi przeciwko duchowi świata! Rozprzestrzeniłaby się wszędzie, zajęłaby stanowiska kapłańskie, jak stanowiska wojskowe, gdzie musi stać na warcie i walczyć, przyprawiłaby w pewien sposób społeczeństwo i walczyłaby za pomocą tego wszystkiego przeciwko błędowi. Z pewnością zwyciężyłaby, chyba że Pismo skłamało, mówiąc: „I to jest zwycięstwo, które zwycięża świat: nasza wiara” (I św. Jana, V, 4)
Często mówi się: „Brakuje ludzi!” W nic z tego nie wierzę, TO BRAKUJE ZASAD, a zawsze jest wystrczająco ciała ludzkiego. Francja jest zbyt płodna, by brakowało ludzi (choć dziś raczej w element muzułmański, ale to inna historia – przyp. tłum.); gdy ma się właściwe zasady, dokonuje się cudów z kilkoma ludźmi. Pan Jezus właśnie to chciał udowodnić, przez wybór apostołów, że niedostatek ludzi nie jest przeszkodą, ale często, nawet zawsze, zasobem za pośrednictwem zasad.
ZŁEM JEST TO, ŻE SĄ LUDZIE, JEST WIELU LUDZI, ALE MAŁO ZASAD.
Esej o metodzie studiów kościelnych we Francji
1890 rok, część I, s. 265, o. J. B. Aubry
Z języka francuskiego, za Le Doctrinaire, tłumaczył Pelagius Asturiensis. Pogrubienia i tekst w minuskule jak w oryginale. Życie o. Jana Chrzciciela Aubry można pobrać w wersji .pdf w języku oryginalnym tutaj.
Pelagius Asturiensis 